Stefan Szczepłek: Dzień albańskiego piłkarza. Raz na 70 lat

Można się było tego spodziewać, patrząc na męczarnie Polaków w czwartkowym meczu z Wyspami Owczymi i bardzo dobrą grę Albańczyków z Czechami w Pradze tego samego dnia.

Z Albanią zwykle wygrywamy. Jedyną porażkę ponieśliśmy w roku 1953. Ale w ostatnich latach, nawet kiedy to my zdobywaliśmy zwycięskie bramki, można było mówić o sporym szczęściu, bo Albańczycy zwykle w tych meczach pozostawiali po sobie jak najlepsze wrażenie.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Albania - Polska 2:0. Zero goli, zero myśli, zero emocji

Piłkarska reprezentacja Polski to drużyna, która istnieje tylko teoretycznie i jeśli wciąż ma twa...

Jeśli czołowy gracz Legii Ernest Muci jest w swojej reprezentacji jedynie rezerwowym, to powinno dać do myślenia. Pewnie trochę dało, bo Polacy wyszli na boisko znacznie bardziej skoncentrowani, niż cztery dni wcześniej w Warszawie. I może inaczej wyglądałoby spotkanie, gdyby Jakub Kiwior nieświadomie nie wystawił „pół łokcia”, co zadecydowało o nieuznaniu bramki po podaniu Sebastiana Szymańskiego z wolnego.

Ale faktem też jest, że był to jedyny celny strzał na bramkę Thomasa Strakoshy. Nie można wygrać meczu, nie oddając celnych i groźnych strzałów.

Albańczycy to zrobili. O ile do tej pory brakowało im szczęścia, tym razem mieli wyjątkowe. Rzadko bowiem ogląda się tak piękny strzał, po jakim Jasir Asani zdobył dla gospodarzy prowadzenie. Ale on to po prostu potrafi. Nie tylko on. Albańczycy zdobywają w eliminacjach sporo ładnych bramek po urozmaiconych akcjach. Czyli zupełnie odwrotnie niż Polacy. My straciliśmy już osiem.

Ale też trudno z naszego punktu widzenia mówić o pechu. Gospodarze dążyli różnymi środkami do strzelenia kolejnych goli, a my, nie dość, że za bardzo im w tym nie przeszkadzaliśmy, to nie potrafiliśmy budować własnych akcji.

Jeśli już mowa o pechu, to spotkał on nas w 62. minucie. Bo w chwilę po tym, kiedy Fernando Santos przeprowadził dwie zmiany, mające poprawić grę (Karol Świderski za Sebastiana Szymańskiego i Kamil Grosicki za Jakuba Kamińskiego), Grosicki w pierwszej akcji stracił piłkę, Mateusz Wieteska, który wszedł awaryjnie (i nawet spisywał się nieźle) popełnił jeden poważny błąd, dający Albanii drugiego gola.

Albania - Polska 2:0: tylko matematyczne szanse na awans

To się zdarza, ale doświadczona drużyna, mająca poczucie, że nie jest od przeciwnika słabsza, jakoś reaguje. Polska tego nie zrobiła, jakby nic się nie stało. Grała wciąż tak samo, do znudzenia popełniając te same błędy lub przeprowadzając łatwe do przewidzenia akcje.

Jak zwykle ostatnio nikt nie potrafił uporządkować gry, nie było lidera, do którego koledzy mogliby się zwrócić. A Robert Lewandowski też był na boisku.