W Legii mają doskonale przećwiczony scenariusz, w którym z chaosu i – wydawało się – niemożliwego do ogarnięcia kryzysu rodzi się coś wielkiego. Tak naprawdę w trwających rozgrywkach mamy niemal idealną powtórkę sprzed roku i w mniejszym stopniu sprzed dwóch lat.
Czyli najpierw fatalny pod niemal każdym względem początek sezonu, problemy nie tylko na boisku, ale również z kibicami oraz w gabinetach, wymiana trenera i ekspresowe odrabianie strat. Poprzedni sezon był kulminacją – z jednej strony sukcesy sportowe były większe niż na co dzień – wszak Legia awansowała do fazy grupowej Ligi Mistrzów – a z drugiej bałagan wokół klubu był też większy niż zazwyczaj. Zamieszki kibiców na meczu z Borussią Dortmund, zamknięcie obiektu na spotkanie z Realem Madryt. Przede wszystkim jednak konflikt właścicieli, który doprowadził do tego, że mistrz Polski jest dziś wyłącznie w rękach Dariusza Mioduskiego, który spłacił wspólników i przejął ich udziały. Fakt, że Jacek Magiera, zatrudniony w miejsce Besnika Hasiego, zdołał odrobić 12 punktów straty i zdobyć mistrzostwo, zakrawał niemal na cud.