Zatrzeć złe wspomnienia

Na miejsce pierwszego treningu sztab reprezentacji wybrał kameralny – delikatnie rzecz ujmując – Carlisle Ground, stadion w miasteczku Bray pod Dublinem. Tam piłkarze ćwiczyli wieczorem po przylocie. Dopiero dziś o godz. 20 Polacy wyjdą na boisko stadionu, na którym zmierzą się z Irlandią: ogromny Croke Park z trybunami na 82 tysiące widzów.

Najważniejszym miejscem dla irlandzkiej piłki jest Lansdowne Road, ale tam właśnie trwa przebudowa i kadra gra teraz na gigancie w centrum miasta, jednym z pięciu największych stadionów Europy.

Organizatorzy nie obawiają się jednak pustek na trybunach. To nie może się zdarzyć w kraju, w którym mieszka około 200 tysięcy Polaków. Dla nich ten mecz to jedno z najważniejszych wydarzeń roku. Nasi piłkarze przekonali się o tym już przy odbieraniu bagażu na lotnisku, gdy pracownicy obsługi nagle zmienili się w polskich kibiców i wyciągnęli kartki, prosząc o autografy.

Polska ostatni raz grała z Irlandią cztery lata temu, gdy trenerem był Paweł Janas. Zremisowała wówczas w Bydgoszczy 0:0, a na trybunach było 15 tysięcy widzów. Dziś samych Polaków może być więcej. Bilety z zarezerwowanej dla nich puli – ponad 5 tysięcy – skończyły się już po trzech dniach sprzedaży, a że pomysłowość naszych kibiców nie zna granic, więc zajmą zapewne również dużą część miejsc przyznanych Irlandczykom. Gdy w październiku trwała trzecia wojna rządu z PZPN, szef irlandzkiej federacji z niepokojem nasłuchiwał wieści z siedziby FIFA: zawieszą PZPN czy nie zawieszą? Pozwolą nam zarobić czy nie?

Irlandczyków też będzie wielu, bo ich drużyna pod ręką Giovanniego Trapattoniego podnosi się z kryzysu. Od maja, gdy trenuje ją Włoch, jeszcze nie przegrała meczu. W swojej grupie eliminacji do mistrzostw świata zwyciężyła dwa razy, raz zremisowała i jest na drugim miejscu za Włochami. Gra mało efektownie, myśli przede wszystkim o obronie, ale zbiera punkty.

Polska reprezentacja również jest na drugim miejscu w swojej grupie eliminacji, ale na mecz, który ma ją przygotować do walki o punkty z Irlandią Północną w Belfaście (28 marca przyszłego roku, przed nim będzie jeszcze towarzyskie spotkanie z Walią), przyjechała w gorszych nastrojach. Zgrupowanie w Dublinie jest pierwszym spotkaniem Leo Beenhakkera z kadrą od pechowej porażki ze Słowacją. I ostatnim w takim gronie w tym roku, bo na grudniowe zgrupowanie w Turcji pojadą tylko piłkarze z polskich klubów.

W Bratysławie, po przegraniu meczu w dwie minuty, piłkarze wychodzili z szatni z takimi minami, jakby żałowali, że kiedyś wybrali grę w piłkę jako sposób na życie. Jutro zagrają również o to, by rok 2008 kojarzył się bardziej ze zwycięstwem nad Czechami niż porażkami w dziwnych okolicznościach.

– Traktujemy mecz z Irlandczykami bardzo poważnie. Chcemy odmienić nastrój wokół kadry, pomóc samym sobie zapomnieć o tym, co stało się na Słowacji – mówi Łukasz Fabiański.

Zatrzeć złe wspomnienia jednym zwycięstwem będzie trudno, to był rok aż pięciu porażek (w 2006 r. i 2007 r. Leo Beenhakker przegrał z Polakami tylko po dwa mecze). Nie widać też końca kłopotów kadrowiczów w klubach. Piłkarzy z lig zagranicznych jest w obecnej kadrze tylko siedmiu, w ostatniej kolejce ligowej piłkę kopnął co drugi. Całe mecze rozegrali Łukasz Załuska (ma jutro szansę na debiut w kadrze, ale od początku zagra raczej Fabiański) i Marcin Wasilewski, na 20 minut wszedł Dariusz Dudka, Jakub Błaszczykowski już zdjął maskę chroniącą go po operacji nosa i spędził na boisku 72 minuty.

– Nie czuję się zmęczony, wręcz przeciwnie, mam wielką ochotę do gry. Kibicom należy się zwycięstwo, tylko tak możemy im wynagrodzić ten średnio udany rok. Mecz jest ważny również jako sprawdzian przed następnym spotkaniem eliminacyjnym. Moim zdaniem ta Irlandia jest dużo silniejsza od Irlandii z Północy – mówił Błaszczykowski po treningu. Na zajęciach brakowało tylko Mariusza Lewandowskiego, który dotarł do Dublinu późnym wieczorem.

Mecz z Irlandią jest pierwszym pod rządami nowego prezesa PZPN Grzegorza Laty. Szef związku na specjalne zaproszenie Beenhakkera śpi w tym samym hotelu co drużyna, w położonym na obrzeżach miasta Radissonie. Pozostali działacze nocują w hotelu bliżej centrum. Przyjechali m.in. wiceprezesi Rudolf Bugdoł, Adam Olkowicz i Jan Bednarek, nie ma natomiast odpowiedzialnego za szkolenie Antoniego Piechniczka, który zapowiadał ścisły nadzór nad Beenhakkerem. Na razie zatrzymały go inne obowiązki.