Paryż 2024. Klaudia Zwolińska i jej Disneyland. Płynęła po srebro, a tata biegł slalomem (WIDEO)

Korespondencja z Paryża
25-latka stanęła na rampie toru kajakarskiego nad Marną, aby stoczyć swoją bitwę. Musiała pokonać drogę do szczęścia złożoną z przeszkód i 23 bramek, przy których trzeba manewrować, skręcać oraz zawracać, pokonując je z nurtem i pod nurt.

To nie jest konkurencja, gdzie wyłącznie trening czyni mistrza, bo niezbędny jest też jakiś pierwiastek magiczny, który możemy nazwać instynktem albo — jak często mówią specjaliści od kajakarstwa i wioślarstwa — czuciem wody bądź nurtu. Mają go na pewno mistrzyni olimpijska Jessica Fox, a także Ricarda Funk, choć ona złoto straciła na jednej z ostatnich bramek. Obie w slalomie, który jedynie sprawia wrażenie konkurencji skazanej na losowość, zmonopolizowały podia największych imprez.

Czytaj więcej

Paryż 2024

Paryż 2024. Chwiały się trybuny, ale nie Polacy. Zwycięstwo siatkarzy na początek igrzysk

Polacy w pierwszym meczu turnieju olimpijskiego dobrze odegrali rolę faworyta i pokonali Egipcjan...

Dziś staje obok nich góralka spod Nowego Sącza, która na rwącej wodzie pod Paryżem znalazła swój Disneyland - kilkanaście kilometrów od tego prawdziwego, choć jeszcze rok temu wypaliła, że jako reprezentantka dyscypliny niszowej może po zakończeniu kariery skończyć pod mostem.

Paryż 2024. Klaudia Zwolińska i sukces, który ma wielu ojców

- Mój przejazd nie był idealny, bo slalom jest grą błędów, więc ten idealny po prostu nie istnieje - uważa Zwolińska. Zdobyła srebro, które także przed startem wzięłaby w ciemno. Fox swój limit błędów wyczerpała w półfinale i podczas decydującego przejazdu była już nie do pokonania. Funk — wręcz przeciwnie. Ona, choć była najlepsza w półfinale, w biegu o medal ominęła bramkę, co kosztowało jej 50 karnych sekund, czyli powiększenie dorobku o połowę.

Podobno za metą Polce łamał się głos, a oczy wilgotniały od łez, choć „K…, nie wierzę!” wykrzyczała bardzo wyraźnie. Kiedy trzymała już medal w dłoniach mówiła, że wydaje się jej nierealny i najchętniej podzieliłaby go na tysiąc kawałeczków, bo sukces ma wielu ojców. Tatę, który też miał swój slalom, bo podczas jej biegu pędził wzdłuż toru i mijał ochroniarzy, brata oraz cały sztab szkoleniowy.

Czytaj więcej

Paryż 2024

Paryż 2024. Iga Świątek spełnia olimpijskie marzenie. Pierwsza wygrana wymagała wysiłku

Iga Świątek pokonała Irinę-Camelię Begu 6:2, 7:5 i wygrała 22. z rzędu mecz na kortach Roland Gar...

Trenerów Zwolińska ma tak naprawdę kilku: kadrowego Jakuba Chojnowskiego, osobistego Rafała Polaczyka oraz zatrudnionego przez Polski Związek Kajakowy (PZKaj) Jeana-Yvesa Chautina, a za kwestie motoryczne odpowiada Sławomir Lewalski. Sama chwaliła zwłaszcza Polaczyka — jest bratem olimpijczyka Mateusza i podobno miał od niego nawet większy talent — którego chwaliła za to, że wniósł do sztabu świeżą krew, a pracuje dniami i nocami.

Dziękowała zarówno tym, którzy jej na drodze do medalu pomogli, jak i tym, co przeszkadzali. Niewykluczone, że ci drudzy byli nawet ważniejsi, bo ociosywali jej charakter. Dziś Chojnowski przyznaje, że jego zawodniczka ma psychikę z żelaza. Presję Zwolińska chyba faktycznie traktuje jako przywilej, skoro z każdym kolejnym przejazdem na torze pod Paryżem wyglądała lepiej. - Nadzieje, które towarzyszyły mojemu startowi, mnie budowały — wyjaśnia.