Sztafety sprinterskie rozgrywano stylem klasycznym, obecność Justyny Kowalczyk obok bardzo zdolnej juniorki, tegorocznej wicemistrzyni świata, przyjmowano z zainteresowaniem i życzliwością, ale końcowy wynik raczej nikogo nie zaskoczył.
Polki zajęły w półfinale piąte miejsce, straciły do najlepszych Rosjanek ponad 16 sekund. W finale nie udało się im wyprzedzić żadnej pary, choć po pierwszej zmianie wydawało się, że jest na to szansa. Zakończyły rywalizację na 10. pozycji tracąc do mistrzyń ze Szwecji 46 sekund.
– Celem był awans do finału, i to się udało. Zostawiłyśmy za sobą dziewięć dobrych zespołów. Jak na sztafetę składającą się z dziewczynki i starej baby to całkiem niezły wynik – mówiła z uśmiechem Justyna Kowalczyk, także asystentka trenera kadry Aleksandra Wierietielnego.
Walka o medale rozegrała się na ostatniej prostej, po pasjonującym finiszu złoto zdobyły Szwedki, Stina Nilsson i Maja Dahlqvist, pewną niespodzianką było drugie miejsce Słowenii, Anamarija Lampić dała radę wyprzedzić na ostatnich metrach norweską mistrzynię indywidualnego sprintu Maiken Caspersen Fallę.
W sprincie drużynowym mężczyzn bez niespodzianek – Norwegowie Emil Iversen i Johannes Hoesflot Klaebo byli za silni dla wszystkich innych, choć Gleb Retywich i Aleksandr Bolszunow długo starali się dotrzymać im kroku. Polacy: Dominik Bury i Maciej Staręga zajęli w półfinale 9. miejsce, nie awansowali do finału, zostali ostatecznie sklasyfikowani na 18. pozycji na 29 drużyn.
