Wimbledon: Porażka Szarapowej

Kudriawcewa, 22. rakieta Rosji i numer 154 w rankingu WTA, nie miała prawa marzyć o tej radości na korcie nr 1. Wimbledon to nie jest miejsce na sportową sprawiedliwość, dzisiejszy tenis tworzy i wykorzystuje gwiazdy, Szarapowa od dawna jest jedną z najważniejszych postaci w tym biznesie. Ale na szczęście działają też jeszcze prawa sportu i ten mecz o tym przypomniał.

Był to dla Szarapowej zły dzień. Grała bez energii, żadnego skupienia ani nawet złości na siebie albo świat przy kolejnych błędach. Znaną powszechnie zawziętość rywalek w meczach rosyjsko-rosyjskich prezentowała tylko Kudriawcewa, niepozorna postać kobiecego tenisa. Ma niecałe 21 lat, urodziła się w Moskwie, skąd jest najbliżej do treningów na Florydzie. Najlepszy sportowiec w domu to na razie tata, mistrz świata w zapasach w stylu klasycznym z 1980 roku. Cud się zdarzył, odwaga została nagrodzona, nawet prowadzenie Szarapowej 2: 0 w drugim secie niczego nie zmieniło.

Turniej i stracił, i zyskał. Skończą się opowieści o nowojorskich przyjęciach, kreacjach i życiu VIP, zaczną się pytania o to, czy mamy już do czynienia z gwiazdą do bicia.

Z wielkich ubył także Andy Roddick pokonany przez Serba Janko Tipsraevicia, Rafael Nadal również nie zrobił wrażenia tenisisty gotowego na wyzwanie mistrza Rogera. Duża w tym zasługa rywala, 20-letniego Ernestsa Gulbisa, pierwszego łotewskiego gracza, który awansował do czołowej setki rankingu światowego.

Gulbis ma dobrą prasę, zwłaszcza po niedawnym ćwierćfinale w Roland Garros, gdy cztery godziny walczył z Novakiem Djokoviciem. W Londynie na początek pokonał amerykańskiego giganta Johna Ishnera, a potem na korcie centralnym zaczął od wygrania seta z Nadalem. Hiszpan opanował sytuację i ma już wystarczające doświadczenie, by wykorzystać tyle rozrzutny, co bezkompromisowy styl gry Łotysza. Skończyło się na czterech setach i pytaniach do Nadala, kto wygra półfinał Euro: Rosja czy Hiszpania.

W czwartek turniej pożegnała Lindsay Davenport. Przyjechała po dwóch latach przerwy, lecz odświeżenie znajomości z tenisem na trawie nie wypadło dobrze. Już podczas pierwszego meczu prosiła lekarzy o pomoc, a w czwartek wydała komunikat o złym stanie prawego kolana i rezygnacji ze spotkania drugiej rundy z Giselą Dulko.

Mistrzyni z 1999 roku przyszła jednak do dziennikarzy i dodała parę słów. Najważniejsze, o zakończeniu kariery, wiszą w powietrzu, ale wciąż nie padają. – Przede mną teraz nowa przygoda: start olimpijski w Pekinie, potem zagram w Nowym Jorku. Dalszych planów nie robię – oświadczyła. Na Wimbledon pewnie już nie wróci.

Czekanie na mecz deblowy Agnieszki Radwańskiej i Marty Domachowskiej z siostrami Williams było długie, sam mecz krótki, wynik 0: 6, 4: 6 wyjaśnia niemal wszystko. – Najpierw mówiłyśmy sobie: wygrajmy punkt, potem może gema – opowiadały Polki.

Wcześniej można było obejrzeć Łukasza Kubota i Rika De Voesta, którzy bez straty seta pokonali parę brytyjską Neil Bamford i Joshua Goodall. Dziś Agnieszka gra na korcie nr 3 mecz o 1/8 finału z Anastazją Pawliuczenkową (137. WTA), która w hierarchii rosyjskiego tenisa jest tuż przed Kudriawcewą. W turniejach WTA jeszcze nie grały, jako juniorki nie raz, najważniejszy był wygrany przez Polkę finał Roland Garros 2006.

Turniej ma na razie w brytyjskiej prasie jednego bohatera – Andy’ego Murraya, który na korcie centralnym wygrał drugi mecz (z Xavierem Malisse’em). Szkot nie bał się głośno powiedzieć, że podczas meczów piłkarskiej reprezentacji Anglii zawsze kibicuje jej przeciwnikom, a mimo to jest w Londynie chwalony bez umiaru.

KOBIETY