Iga Świątek i Aryna Sabalenka. Jak długo przetrwa dwuwładza na tenisowym szczycie?

Tegoroczny sezon jest pierwszym od 22 lat, gdy żadnego wielkoszlemowego triumfu nie odniósł Novak Djoković, Rafael Nadal ani Roger Federer. Serb podczas igrzysk w Paryżu pokazał, że wciąż stać go na zwycięstwa, ale czas, gdy jego nazwisko budziło wśród przeciwników trwogę, minął. Hiszpan częściej walczy z ograniczeniami własnego ciała niż rywalami, a Szwajcar podczas US Open zadawał szyku w kuluarach i zachwycał tym, że nawet na akredytacji ma zdjęcie w smokingu i muszce.

Era dobiegła końca, ale męski tour wcale nie wszedł w okresu chaosu i niepewności, którego niektórzy się spodziewali. 23-letni Jannik Sinner oraz 21-letni Carlos Alcaraz wygrali pięć z sześciu ostatnich turniejów Wielkiego Szlema, w tym wszystkie tegoroczne. Młodzież nadeszła. Największe gwiazdy pokolenia tenisistów urodzonych po 2000 roku przejęły pałeczkę.

Czytaj więcej

Tenis

Jannik Sinner wygrywa US Open. Drugi Wielki Szlem w rękach Włocha

Jannik Sinner wygrał drugi w tym roku turniej wielkoszlemowy. Włoch po zwycięstwie w Australian O...

Carlos Alcaraz i Jannik Sinner przejęli władzę w światowym tenisie

Alcaraz i Sinner wygrali wszystkie wielkoszlemowe finały, w których brali udział. Ich rozkwit kontrastuje z dorobkiem tenisistów urodzonych w ostatniej dekadzie XX wieku, którzy mieli zdetronizować legendy, ale nie zdążyli. Tylko Dominic Thiem (2020) oraz Daniił Miedwiediew (2021) potrafili wygrać US Open. Pozostałych 18 finałów – także z udziałem Caspera Ruuda, Stefanosa Tsitsipasa, Nicka Kyrgiosa, Matteo Berrettiniego i Taylora Fritza – kończyli porażkami.

Ten ostatni niedawno wyjaśniał, że droga do wielkoszlemowego triumfu wreszcie jest przejezdna, bo kiedyś wystarczyło, aby tylko jeden z trójki Djoković, Nadal, Federer był w formie. – Musiałeś liczyć na swój świetny dzień i słabszy któregoś z nich – wyjaśniał. – Wszystko jest otwarte – dodawał Frances Tiafoe, ale obaj najwyraźniej przegapili moment, gdy tamte nazwiska zastąpiły dwa nowe.

Szczyt rankingu okupuje Sinner, w przypadku którego US Open było demonstracją odporności. Turniej rozpoczął przecież od pytań na temat dwóch pozytywnych wyników testów na obecność w organizmie zakazanego klostebolu – organ kontrolny uznał, że nie było w tym jego „winy ani niedbałości”, ale Światowa Agencja Antydopingowa (WADA) rozważa apelację – oraz rozstania z odpowiedzialnymi za tę sytuację fizjoterapeutą Giacomo Naldim i trenerem Umberto Ferrarą.

– To było we mnie i wciąż czasami nie daje mi spokoju, przez co zdarzały się momenty, w których trudno było o radość. Moje zachowanie na korcie było inne. Ci, którzy mnie znają lepiej, wiedzą, że coś było nie tak – wyjaśniał już po finale, który wygrał na oczach Taylor Swift, Noaha Lylesa, Lewisa Hamiltona, Patricka Mahomesa i swojej partnerki Anny Kalinskiej.

Sinner w Nowym Jorku oddał rywalom tylko dwa sety i został czwartym po Matsie Wilanderze, Djokoviciu i Nadalu tenisistą, który w jednym sezonie po triumfie w Australian Open wygrał następnie US Open, za co – jak sam przyznał – sprezentuje sobie nową konsolę. „Jest w stanie podnieść swój tenis na poziom rzadko spotykany nawet w grze Djokovicia będącego u szczytu swojej sztuki. Mam nadzieję, że jego rywalizacja z Alcarazem tylko się zaostrzy” – pisze na łamach „L’Equipe” Wilander.

Włoch zagrał w tegorocznym tourze 60 meczów i doznał tylko 5 porażek: z Tsitsipasem, Miedwiediewem, Andriejem Rublowem oraz dwukrotnie z Alcarazem. Teraz odpocznie, żeby do rywalizacji wrócić pod koniec miesiąca, gdy tenisistów czekają turnieje w Chinach.

Kiedy Hubert Hurkacz i Iga Świątek wrócą do gry w tenisa?

25 września w Seulu sezon wznowi Hubert Hurkacz, ale nie wiadomo, czy będzie miał już wówczas nowego trenera. Polaka czeka trudna jesień, bo przed nim obrona 1480 punktów wywalczonych podczas ubiegłorocznych turniejów w Szanghaju, Paryżu i Bazylei. Dziś jest w rankingu ósmy, a w zestawieniu Race, obejmującym jedynie występy tego sezonu – trzynasty, więc jeśli chce marzyć o występie w ATP Finals, to wybrzmiał właśnie ostatni dzwonek na odrabianie strat.

Świątek wróci na kort najprawdopodobniej tydzień wcześniej, bo wtedy w Seulu swój turniej w randze WTA 500 rozegrają panie. Nazwisko Polki – podobnie jak finalistki US Open Jessiki Peguli czy przeżywającej problemy pozasportowe Jeleny Rybakiny – jest na liście startowej.

Czytaj więcej

TENIS

Syn dozorcy, Ken od Barbie i córka miliardera. Kim są amerykańscy bohaterowie US Open?

Frances Tiafoe, Taylor Fritz i Emma Navarro awansowali do półfinału. Amerykanie rodaka w meczu o...

To dla zawodniczek początek azjatyckiej części sezonu, bo później mają w kalendarzu imprezy WTA 1000 w Pekinie (23 września) i Wuhanie (7 października) oraz te mniejsze w Ningbo (14 października) czy Tokio (21 października). Rywalizację właśnie w stolicy Chin wznowi Aryna Sabalenka, która po US Open jest na ustach tenisowego świata, a wielu zastanawia się, czy w kobiecym tourze jest podobnie jak u panów i także mamy już do czynienia z dwuwładzą na szczycie.

Świątek przeżywa świetny czas. Zwyciężyła 59 z 67 meczów, podnosiła trofea w Dausze, Indian Wells, Rzymie, Madrycie oraz Paryżu, a 82,6-procentowej skuteczności wygranych setów nie miała nawet w 2022 roku, lecz cieniem na tym sezonie kładą się niepowodzenia z Wimbledonu i US Open.

Ma prawo do zmęczenia, o czym pisaliśmy już przed turniejem w Nowym Jorku. US Open dla wielu tenisistek bywa kwestią przetrwania, zwłaszcza w roku olimpijskim. – Można mieć wrażenie, jakby wszystko się rozpadało. Lekarze i fizjoterapeuci są naprawdę bardzo zajęci – mówiła Pegula. Sabalenka, którą kontuzja wyeliminowała z Wimbledonu, a sama zrezygnowała z igrzysk, jako jedna z niewielu zaczęła amerykańskie tournée świeża. Wróciła do tenisa silniejsza, jakby w wersji 2.0.

Wygląda, jakby nauczyła się zarządzać na korcie emocjami. Jeszcze niedawno widzieliśmy w niej przecież tenisistkę, która jest niepowstrzymana, ale jedynie wówczas, gdy wszystko się jej układa, bo po momentach kryzysu trudno jej odbudować swoją grę.

Dziś pokazuje więcej spokoju, jakby nabyła ostatnie narzędzia, których brakowało w jej tenisowej skrzynce, czyli zimną krew oraz cierpliwość. Wygrywa długie wymiany, wie, kiedy zmienić rytm, a gdy sytuacja tego wymaga, realizuje nie tylko plan B, ale nawet C. Widzieliśmy podczas US Open, jak rozwinęła swoją grę, brutalność forhendu – bije piłkę z taką siłą jak mężczyźni – uzupełniła o elementy subtelniejsze, rozszerzając repertuar zagrań, i znów jest druga na świecie.

– Nie koncentruję się na rankingu. Skupiam się na sobie, bo wiem, że jeśli w każdym turnieju będę w stanie grać swój najlepszy tenis i pokazywać ducha walki, mogę zostać numerem jeden – mówi dziś Sabalenka, która poleci do Pekinu, mając na koncie 12 zwycięstw z rzędu.