Przed rozpoczęciem finału głośniejsze oklaski niż wychodzący na kort tenisiści otrzymała księżna Walii Kate Middleton. Ubrana w skromną, ale gustowną fioletową sukienkę patronka turnieju ukazała się publicznie dopiero drugi raz od ogłoszenia w marcu informacji o chorobie nowotworowej. Zasiadła jak zwykle w loży królewskiej, obok notabli, dawnych i obecnych tenisowych gwiazd - księżniczki Charlotte, Roda Lavera, Stana Smitha, Stefana Edberga, Emmy Raducanu i wielu innych.
Można było czuć się oszołomionym tak dystyngowaną widownią. W finale zagrali jednak zawodnicy, którzy w takich okolicznościach już grali, dokładnie rok temu. Mogli się więc zaznajomić z wyjątkową atmosferą meczu na najważniejszej tenisowej scenie. Wtedy mierzyli się na najdłuższym tenisowym dystansie. Ścierali się przez pięć setów, przez cztery godziny i 42 minuty. Decydujące słowo należało do Hiszpana, który odniósł pierwsze zwycięstwo w Wimbledonie.
Novak Djoković cudem postawiony na nogi
Od tego czasu spotkali się ze sobą dwukrotnie. Za każdym razem – w finale w Cincinnati i w półfinale ATP Finals w Turynie – wygrywał Djoković. Trudno byłoby na tej postawie stawiać jakiekolwiek prognozy. Przed tegorocznym finałem sytuacja obu tenisistów była odmienna.
Alcaraz zażegnał problemy z wiosennej części sezonu. Przez kontuzje opuścił wówczas dwa ważne turnieje, w Barcelonie i Rzymie. Ale najważniejszy okazał się dla niego występ w Roland Garros. Tam w pełni zdrowia i formy wygrał pokonując w dwóch ostatnich meczach Jannika Sinnera i Alexandra Zvereva. Do finału Wimbledonu dotarł bez większych problemów, z jedną nieoczekiwaną pięciosetówką w czwartej rundzie z Francisem Tiafoe.
