Radwańska: mocniej nie znaczy lepiej

Co się stało w połowie pierwszego seta?

Agnieszka Radwańska:

Szczerze mówiąc sama nie wiem. Może zabrakło mi pomysłu na grę. Po prostu nie szło

Rywalka trafiała piłka w kort nawet z bardzo trudnych pozycji, czy to może jakość jej odbić decydowała?

Ona naprawdę grała bardzo dobrze. Nie zmienia to faktu, że ja nic nie robiłam, żeby ona zagrała trochę gorzej. Pozwalałam jej na taką grę.

Miała pani plan tego meczu ustalony z trenerem?

Oczywiście, że była rozmowa, ale Makarowa nie ma jakiejś dziury w swym tenisie, bardzo słabego punktu, który można wykorzystać. To jest bardzo solidna zawodniczka. Odbija dobrze piłki z obu stron, umie zagrać z kontry. Trzeba po prostu zagrać samemu dobrze, by wygrać z nią mecz.

Czy Rosjanka, pani zdaniem, znacząco zmieniła swą grę od czasu, gdy wygrała z nią pani po raz pierwszy, przed czterema laty?

Znamy się dłużej, niż cztery lata. Walczyłyśmy już w czasach juniorskich, ona jest tylko o rok starsza. Grałyśmy zatem od dawna. Na pewno jest duża różnica między tym, co było dawniej i teraz. Nie była juniorką na szczycie, zrobiła wśród seniorek o wiele większy skok.

Która porażka bardziej panią boli, ta ostatnia, czy z Sabiną Lisicki w półfinale sprzed roku?

To były zupełnie inne sytuacje. Nie wiem, która bardziej boli. Czy mecz do jednej bramki, czy mecz, który przegrywa się dwoma piłkami. Zawsze mówi się, że boli bardziej spotkanie, które przegrywa się ledwo, ledwo..., więc chyba bardziej żal tego meczu sprzed roku. Ale i ten mecz z Makarową był do wygrania, choć wynik tego nie pokazuje.

Czy miała pani jeszcze nadzieję na odmianę, gdy schodziły panie z kortu przy stanie 3:6, 0:5?

Przy wyniku 0:5 trudno jest cokolwiek zrobić. Bardzo chciałam, ale wiedziałam, że to jest już praktycznie koniec.

Przegrała pani z Rosjanką także rok temu w Nowym Jorku, może ma zbyt niewygodny tenis właśnie dla pani?

Tak, może jest jedną z takich zawodniczek. Nie jest jedną z dziesiątki, nawet nie z dwudziestki rankingu, ale gra mi się z nią gorzej, niż z innymi. Każda z nas ma jedną lub kilka rywalek, z którymi tak się dzieje

Może pani zidentyfikować te cechy jej tenisa, które najbardziej przeszkadzają? Może lewa ręka lub coś innego?

Lewa ręka to jest pewne utrudnienie, zwłaszcza na trawie, ale jednak z takimi rywalkami też daje się wygrywać.

Słyszeliśmy, że miała pani kłopot ze znalezieniem leworęcznego partnera lub partnerki do ćwiczeń przed tym meczem, to poważny problem?

Wiadomo, że w tourze nie ma wielu osób leworęcznych do treningów, jest ich tylko kilka. W dodatku jak przegrywają, to szybko wyjeżdżają do domu. Rzeczywiście nie było z kim trenować, ale to żadna niespodzianka. Nie wezmę też do gry kogoś, kogo kompletnie nie znam.

Z turnieju odpadło wiele sław, czemu tak się dzieje?

Nie mogę wypowiadać się za inne, każdy odpowiada za siebie. Skoro znane tenisistki wcześnie odpadają, to tylko pokazuje, że to jest prawdziwy sport, że rozstawienie nie oznacza, że taki właśnie skład będzie w półfinale.

Czy takie przykłady nie powodują jednak obaw, że skoro już odpada Serena Williams, Na Li, to ja będę następna?