Therese Johaug wygrywa i już nie płacze

Była pierwszą ze zdolnych Norweżek, które wybiegły z długiego cienia Marit Bjoergen. Miała już olimpijskie zasługi, złoty medal w sztafecie 4x5 km z Vancouver (2010), także srebro i brąz w konkurencjach drużynowych w Soczi (2014), ale jej rządy najlepiej było widać w mistrzostwach świata i Pucharze Świata.

Dlatego wiadomość z 13 października 2016 roku, gdy podano, że w pobranej miesiąc wcześniej od Johaug próbce wykryto steryd anaboliczny klostebol, wstrząsnęła światem sportu.

Czytaj więcej

Sporty zimowe

Mikaela Shiffrin miała być gwiazdą igrzysk. Wróci do domu bez indywidualnego medalu

Amerykanka podczas superkombinacji znów wypadła z trasy.

Tłumaczenie biegaczki było takie: jestem niewinna, gdyż steryd znajdował się w maści Trofodermin na poparzone usta, jaką stosowałam przez 11 dni z zalecenia lekarza reprezentacji Fredrika Bendiksena podczas wrześniowego zgrupowania we włoskich górach.

Wróciła silniejsza

Śledztwo pokazało, że lek był doskonale oznakowany, zawierał informację, że w środku jest zakazany klostebol, że może nie do końca była to wina lekarza (choć Bendiksen w następstwie afery zrezygnował z funkcji), a eksperci medyczni pokazali, że przyjmowanie seryjnie małych próbek sterydowych to jedna z najbardziej popularnych metod oszukiwania systemu wykrywania dopingu.

Norweska agencja antydopingowa z miejsca zawiesiła Johaug na dwa miesiące, 10 lutego zapadł wyrok: 13 miesięcy przerwy w startach. W sam raz, by Norweżka zdążyła na igrzyska w Pjongczangu (2018). Od tej decyzji skutecznie odwołała się jednak Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS), uznając, że dyskwalifikacja jest zbyt krótka. Sąd arbitrażowy wydłużył karę o pięć miesięcy i Johaug wróciła na narciarskie trasy dopiero po koreańskich igrzyskach.

Wróciła silniejsza. Podczas mistrzostw świata w Seefeld i Oberstdorfie seryjnie wieszano jej na szyi złote śnieżynki (z rzadka w innym kolorze), w pucharowych biegach długich tak samo. Policzono, że w 53 ważnych biegach po powrocie z banicji tylko raz (!) nie stała na podium.

Czytaj więcej

Sporty zimowe

Pekin 2022. Dramat Kamili Walijewej i sukces Polki w rywalizacji solistek

15-letnia Rosjanka nie wytrzymała presji dopingowej afery - zajęła czwarte miejsce. Wygrała jej r...

W 2021 roku została w kraju sportowcem roku, co wobec fali sukcesów miało uzasadnienie, ale nawet w Norwegii nie wszystkim się spodobało. Skoczkowie norwescy wyrazili sprzeciw, wysuwając przy okazji kandydaturę kolegi Halvora Egnera Graneruda.

Do Pekinu Johaug jechała z prostym zadaniem: zdobyć indywidualne złoto olimpijskie, jedyny medal, którego brakowało jej w zestawie wielkich trofeów. Zdobyła je już pierwszego dnia, w biegu łączonym 7,5+7,5 km. Wygrała zdecydowanie, uciekła rywalkom daleko, mogła świętować już przed metą.

Komentarz wielu mediów (szczególnie brytyjskich i szwedzkich), że pierwszą mistrzynią igrzysk została w chińskiej wiosce Taizicheng biegaczka narciarska skazana za doping, nie był niespodzianką. Od dawna Johaug jest jednak odporna na takie słowa. Kiedyś płakała, dziś raczej na chłodno planuje dalszą karierę i wynikające z niej profity.