Wielkie Serce Kamy. Wyjątkowa nagroda dla Klaudii Zwolińskiej

Fundacja Kamili Skolimowskiej, poza organizacją memoriału na Stadionie Śląskim, stara się dbać o pamięć mistrzyni także innymi sposobami. Przed rokiem, w 15. rocznicę śmierci lekkoatletki, prezes fundacji Robert Skolimowski powołał do życia nagrodę, której już sama nazwa odzwierciedla stratę, jaką ponieśliśmy.

W pierwszej edycji statuetkę wręczono wybitnej tyczkarce Monice Pyrek, która po zakończonej karierze nie tylko angażuje się w działalność charytatywną, ale również wspiera młodych zawodników w stawianiu przez nich pierwszych kroków w poważnym sporcie. W tym roku kapituła „Wielkiego Serca Kamy” również doceniła ludzką dobroć.

Wielkie Serce Kamy. Dlaczego nagrodzono Klaudię Zwolińską?

- Mam zaszczyt ogłosić, że tym razem postanowiliśmy uhonorować Klaudię Zwolińską - srebrną medalistkę olimpijską z Paryża w kajakarstwie górskim, która swoją najcenniejszą nagrodę postanowiła zlicytować na aukcji. Zwolińska, która pracowała latami na ten krążek, oddała go, bo uznała, że dzięki zarobionym w ten sposób pieniądzom pomoże chorym na mukowiscydozę. Ten gest nie był przecież przez nikogo wymagany. Klaudia postąpiła tak, jak podpowiedziało jej serce. Jej Wielkie Serce. Takie jak Kamy - tłumaczy Robert Skolimowski.

Czytaj więcej

Paryż 2024

Klaudia Zwolińska i jej Disneyland. Płynęła po srebro, a tata biegł slalomem

Klaudia Zwolińska spojrzała na trybuny, pomyślała: „Lecimy z tym tematem” i popłynęła po olimpijskie srebro, które teraz spróbuje podzielić na tysiące kawałeczków.

Kajakarka przyznaje, że takie wyróżnienie jest dla niej bardzo ważne, choć podkreśla, że nie licytowała medalu dla poklasku.

- Ta nagroda jest dla mnie wyjątkowa, bo docenia nie moje sukcesy sportowe, ale rzeczy, które udało mi się zrobić poza sportem. Jestem z nich dumna i często są one dla mnie bardziej wartościowe niż same medale. Na pewno postawię tę nagrodę w specjalnym miejscu, aby codziennie przypominała mi, że warto oddawać trochę serca innym - mówi Klaudia Zwolińska.

Jak zmarła Kamila Skolimowska?

Ideą nagrody, poza rzeczywistą wolą doceniania wybitnych jednostek, od początku było również przesłanie, aby - choć symbolicznie - serce Kamili Skolimowskiej nadal biło w polskim środowisku sportowym. Niestety, to prawdziwe zatrzymało się 18 lutego 2009 roku podczas zgrupowania w Portugalii. Przyczyną zgonu była niezdiagnozowana, niewykryta i nieleczona zakrzepica.

Czytaj więcej

Lekkoatletyka

Kamila Skolimowska (1982 - 2009) - Taki duży misiek

To było 29 września 2000 roku. Dwoje Polaków jednego dnia zdobyło złote medale igrzysk w Sydney. W „Rzeczpospolitej” zamieściliśmy dwa ogromne zdjęcia. Na jednym dziewczyna, która została pierwszą w historii mistrzynią olimpijską w rzucie młotem. Miała 17 lat i 331 dni.

- W Polsce każdego roku taką diagnozę słyszy aż sto tysięcy ludzi. Nieleczona może doprowadzić do najgorszego, a ja miałem szczęście, że w moim ciele wykryto ją w porę. Z tym da się żyć. Nie warto dać się zatrzymać. I to jest przekaz, z którym chcemy dotrzeć do Polaków: jesteś w grupie ryzyka? Zbadaj się i żyj, bo to możliwe - mówi Marcin Lewandowski.

Medalista mistrzostw świata 2019 w biegu na 1500 metrów jest jednym z ambasadorów akcji „Nie daj się zatrzymać” - zakrojonej na szeroką skalę kampanii społecznej, którą powołała Fundacja Kamili Skolimowskiej. Jej celem jest zaznajamianie z zakrzepicą i uświadamianie Polaków o istniejącym cichym zagrożeniu w ich organizmach.

Kiedy kolejny Memoriał Kamili Skolimowskiej?

- Niełatwo jest myśleć, że Kamila odeszła. Jeszcze trudniej zaakceptować, że tak musiało być. Najtrudniej jest sądzić, że jej śmierć była po coś. Jej nikt nam już nie zwróci, ale może historia naszej przyjaciółki pozwoli zachować inne życia - ma nadzieję Piotr Małachowski, wicemistrz olimpijski w rzucie dyskiem i dyrektor sportowy Silesia Memoriału Kamili Skolimowskiej.