Tramwaj zwany nadzieją

Drugą połowę Łobodziński zaczyna od strzału w poprzeczkę. Wisła przez pół godziny nie zwalnia tempa, a potem, powoli gaśnie. Piłkarze dowiadują się, że Lech prowadzi 2:0 i cudu nie będzie. Zaczyna wierzyć Odra, bo Arka przegrywa we Wrocławiu i jest szansa na ratunek. Efektowna akcja Marcina Chmiesta, biegnącego slalomem między obrońcami Wisły jeszcze nie kończy się bramką. Ale w ostatniej minucie Daniel Bueno, po podaniu Chmiesta doprowadza do wyrównania. Znowu ta ostatnia, pechowa minuta Wisły. Remis to plama na honorze, a dla Odry honorowe pożegnanie z ekstraklasą po trzynastu latach.

Kibice Wisły przyjmują to wszystko z godnością. Załamany Henryk Kasperczak, zaczyna kląć dopiero po wyjściu ze stadionu. Na górze, w gabinecie, właściciel Wisły Bogusław Cupiał gości szefa sportu w Canal+ Jacka Okieńczyca i członka Ekstraklasy SA Bogdana Basałaja. Obydwaj przyjechali z pucharem za mistrzostwo, gdyby zdobyła je Wisła. Puchar leżał cały czas w bagażniku Toyoty i wrócił do Warszawy. Bogdan Basałaj, który już był prezesem Wisły, kiedy została mistrzem i grała pierwszy raz z Barceloną, powraca na to stanowisko. Powinno się trochę zmienić.

Wracam niemal pustym tramwajem linii 15. Pani w wieku balzakowskim, z wystającą z plastikowej torby nacią marchewki z działki, krzyczy do dwóch osłabionych piwem kibiców, że w Warszawie stanęły prace przy Stadionie Narodowym, bo wszystkie pieniądze poszły na pogrzeby. Włącza się młody chłopak w dresie z napisem na plecach Kusy Kraków, że UEFA przenosi mistrzostwa Europy do Krakowa. To już pewne. Mam ochotę się odezwać, ale wygrywam ze sobą. Wpatruję się we wlepkę na szybie: "Unikając upadków zaliczajcie wzloty. Pora wziąć się do roboty". Podpisano: Węgrzce Wielkie Wisełce wierne.

Węgrzce Wielkie? Stamtąd pochodzi Kazimierz Kmiecik, najskuteczniejszy strzelec w historii Wisły. Piłka wciąż się toczy. Początek nowego sezonu już za dwa i pół miesiąca.