Kto nie lubi Raula Lozano

Tym bardziej dziwi, że na pożegnanie zarzucił kilku z nim brak charakteru. Krzysztof Ignaczak poddał się przecież operacji, Wlazłemu złamany palec włożono do gipsu, Winiarski co kilka dni słyszy inną opinię lekarzy na temat stanu swego kręgosłupa. A o tym, że Zagumny ma bolące kolano i wykupione wczasy po igrzyskach, Lozano wiedział wcześniej.

Można też zadać pytanie, dlaczego zgodził się, by podczas rewanżowego meczu z Belgami zabrakło – ze względów rodzinnych – Michała Bąkiewicza i Krzysztofa Gierczyńskiego. Widać uznał, że bez nich też da sobie radę.

Wlazły ripostując, strzela z wielkiego działa, mówiąc "Gazecie Wyborczej", że były już trener naszej reprezentacji traktuje zawodników jak maszyny, które mają zarabiać dla niego pieniądze. To dość radykalna zmiana nastroju po pochwałach pod adresem trenera wypowiadanych jeszcze niedawno przez zawodników.

W Kędzierzynie-Koźlu Łukasz Kadziewicz mówił "Rz": – Bardzo wiele mu zawdzięczam, to Lozano pokazał mi, jak wygląda profesjonalna siatkówka. Powiem więcej, on odmienił całą polską siatkówkę.

Ale dziś, gdy już wiadomo, że skończyło się panowanie małego Argentyńczyka, ataków jest więcej niż pochwał. W dużej mierze dlatego, że on też nikogo nie oszczędza. – Odnoszę wrażenie, że odchodząc, chce jeszcze wszystkich skłócić – mówi jeden z wybitnych polskich siatkarzy.

Lozano nigdy nie przyznał się do błędu, zawsze wszystko robił najlepiej, a przecież nie odchodzi jako zwycięzca. Nie zdobył medalu w Pekinie. Co więcej, nie potwierdził sukcesu z mistrzostw świata w 2006 roku. Mimo to zrobił dużo dobrego dla polskiej siatkówki, i o tym też trzeba pamiętać. Nawet wtedy, gdy pożegnanie jest tak przykre.