Polska Rzeczpospolita Siatkarska

W piątek Polska zaczyna Ligę Światową od spotkania z Brazylią na Torwarze, drugi mecz odbędzie się w niedzielę w Łodzi. Będzie „Pieśń o małym rycerzu", entuzjazm tysięcy widzów w polskich halach i milionów przed telewizorami z transmisjami Polsatu, będą na ulicach barwy biało-czerwone i „Polacy, jesteśmy z wami! " w sześciu dużych polskich miastach.

Polacy zaczynają Ligę Światową 2013 jako obrońcy tytułu, teraz jako jedni z możnych siatkarskiego świata, z wysoką pozycją rankingową, z wiceprezesem ds. marketingu we władzach FIVB i dwiema mistrzowskimi imprezami w najbliższych miesiącach.

Piętnaście lat temu zagrać w Lidze Światowej z Brazylią było świętem samym w sobie, o wygrywaniu mówiono cicho, albo wcale. Zaproszenie w 1998 roku wywalczone po żmudnym zdobywaniu przychylności ówczesnego szefa FIVB Rubena Acosty (i jego żony Malu) mogło się nie powtórzyć, ale dobrze wykorzystane oznaczało szansę na lata.

Dziś wiemy, że choć koszty były niemałe (także osobiste, zapłacone przez prezesa PZPS Janusza Biesiadę), było warto. Z Brazylią wygrywamy średnio co trzeci mecz, ale z wieloma innymi reprezentacjami już znacznie częściej.

Liga do polerowania

Machina marketingowa napędzana pieniędzmi firmy Polkomtel ruszyła. Medale wielkich imprez też zaczęły się pojawiać razem z zagranicznymi trenerami, których zatrudnienie kiedyś wydawało się mrzonką.

Liga Światowa w nowej formule (18 zespołów, 3 grupy eliminacyjne: dwie mocne, jedna słaba, finał z udziałem ośmiu drużyn) pokazuje kierunek, w jakim zmierza światowa siatkówka i polska razem z nią. Trzeba ją polerować: udoskonalać imprezy, zapewniać atrakcyjne mecze w każdej fazie rozgrywek, szukać wspólnych sponsorów, kusić nowych widzów. Z polskiego punktu widzenia te zmiany są dobre – tegoroczne mecze z Brazylijczykami i Amerykanami przyciągną wszystkich – to sama śmietanka światowej siatkówki. Z Argentyną też przywoła się sentymenty – w 2011 roku Polacy wygrali z tą drużyną walcząc o 3. miejsce w Lidze Światowej.

Zdobyte 3 lata temu po rywalizacji z Finlandią i Estonią mistrzostwa Europy mężczyzn (20–29 września 2013) Polska współorganizuje z Danią, ale wiadomo, że doświadczenia organizacyjne są po polskiej stronie. Wkład współgospodarzy to przede wszystkim pieniądze tytularnego sponsora – firmy Velux.

Unia personalna

Mistrzostwa świata 2014 Polska zdobyła w 2008 roku, jeszcze za czasów małżeństwa Acostów u steru FIVB. Zdecydowała decyzja Polsatu, by za 20 mln dolarów kupić prawa telewizyjne, stać się producentem sygnału i współorganizatorem imprezy. Z tą chwilą Polsat stanął obok dwóch gigantów telewizyjnych rządzących rynkiem siatkówki na świecie – brazylijskiej telewizji Globo (rynek południowoamerykański) i japońskiej Fuji (transmisje w Azji).

Za radościami dla kibiców płynącymi z siły polskiej siatkówki stoją zatem trzy ośrodki: związek, wsparty od niedawna dużymi pieniędzmi Orlenu (ok. 10 mln zł rocznie), Profesjonalna Liga Piłki Siatkowej, która też ma pewne źródła finansowania (kontrakt z Polkomtelem do 2015 r., z Polsatem do 2016 r.) oraz sama telewizja Polsat, która już wybiła się na lidera na rynku siatkarskich mediów w Europie, ma znaczenie i ma ochotę na więcej. Dzika karta dla męskiej reprezentacji Polski na Puchar Świata 2012 to właśnie zasługa tej stacji.

Te trzy instytucje łączy często, oprócz wspólnego celu, unia personalna.

Silnymi ludźmi polskiej siatkówki są dziś: prezes PZPS i wiceprezes FIVB Mirosław Przedpełski, szef sportu stacji Polsat Marian Kmita, jego zastępca, główny negocjator kontraktów dotyczących praw transmisji i członek zarządu PZPS Piotr Pykel, szef Profesjonalnej Ligi Piłki Siatkowej S.A. i wiceprezes ds. marketingu PZPS – Artur Popko.