Znam swoją wartość, gram w dobrym klubie

[b]Rz: „Każdy trener jest tymczasowy. Zawodnik też” – pana wypowiedź z października nabrała teraz nowego znaczenia. U Leo Beenhakkera występował pan najczęściej ze wszystkich piłkarzy, u Stefana Majewskiego był pan kapitanem, a Franciszek Smuda w ogóle pana nie powołał. Przykro?[/b]

Mariusz Lewandowski: Smuda nie powołał mnie na dwa towarzyskie mecze, a co będzie dalej – nie wiadomo. Znam swoją wartość, gram w dobrym klubie, utrzymuję się w nim od dziewięciu lat. Nie mam kompleksów. Jeżeli selekcjoner będzie chciał powołać mnie do drużyny i dać mi szansę sprawdzenia się, to się karnie zgłoszę. Jeżeli Smuda uzna, że są lepsi, to życzę mu powodzenia.

[b]„Gwałt przez agresję” – tak selekcjoner opisuje pana umiejętności piłkarskie.[/b]

Jeśli ktoś uważa, że nie umiem grać w piłkę, to ciekawe, jakim cudem zdobyłem w tym roku Puchar UEFA albo jak to się dzieje, że u każdego trenera w klubie, a wcześniej w reprezentacji, miałem miejsce w składzie. Inną kwestią pozostaje, czy ja Smudzie pasuję, każdy ma przecież swoją koncepcję i jeżeli nie ma dla mnie miejsca u nowego selekcjonera, to mogę się z tym nie zgadzać, ale muszę ten wybór szanować. Jego prawo.

[b]Poznał pan kiedyś Smudę? Rozmawialiście?[/b]

Nigdy z nim nie pracowałem, nie znam jego stylu, co nie znaczy, że nie mógłbym się nauczyć. Meczu z Rumunią nie oglądałem, bo graliśmy wtedy z Szachtarem w Turcji sparing z reprezentacją Bułgarii, a ze spotkania przeciwko Kanadzie zapamiętałem dużo ciekawych akcji, które udało się Polakom stworzyć. Moim zdaniem widać było coś ciekawego, zalążek nowego pomysłu na drużynę.

[b]Nie ma już w kadrze Artura Boruca, Jacka Krzynówka, Ebiego Smolarka i pana, czyli ważnych piłkarzy Leo Beenhakkera. To zmiana pokoleniowa? [/b]

Nie czuję się stary, mam dopiero 30 lat. Jacek Bąk grał w kadrze pięć lat dłużej, Krzynówek ma 33 lata, a jeszcze niedawno strzelał najważniejsze gole. Poza tym w drużynie Smudy mają miejsce Michał Żewłakow i Kamil Kosowski, więc trener na pewno nie patrzy w daty urodzenia. Czuję się trochę tak jak Żewłakow, kiedy nie dostał powołania na mecze z Czechami i ze Słowacją – jestem zawieszony w próżni. Nie chcę spoczywać na laurach, chcę się uczyć czegoś nowego. Rozmawiałem z Żewłakowem, mówił mi o zmianach w treningach, o tym, co nowe u Smudy. Nie powiem, czy lepsze czy gorsze, ale inne.

[b]Trener wspomniał też o pana żartach z dodatkowej mobilizacji, o jaką Słoweńcy powinni się postarać przed ostatnim meczem Polaków w eliminacjach do mundialu. Może dał panu czas na przemyślenia?[/b]

Już tyle razy to tłumaczyłem: nigdy nie grałem w reprezentacji dla pieniędzy. Do przyjazdów na zgrupowania zazwyczaj dokładałem. Proszę spytać Martę Alf, ile razy pojawiałem się na zgrupowaniu wcześniej, niż było planowane. Jak latałem, wynajmując odrzu- towiec z Doniecka do Poznania i płacąc kilkadziesiąt tysięcy euro, to nikogo nie interesowało. Do PZPN o zwrot kosztów nigdy się nie zwracałem, bo kadra to była kadra. Zaszczyt i honor. I nic się nie zmieniło.

[b]To prawda, że walczący o mistrzostwo Ukrainy pana klub Szachtar Donieck w każdej kolejce płaci rywalom Dynama Kijów?[/b]

Nic mi o tym nie wiadomo. Ale moja wypowiedź w Pradze była niefortunna. Ani słowa więcej na ten temat.

[b]Ma pan do siebie pretensje za któryś mecz eliminacji?[/b]

Jesteśmy zespołem, wszyscy odpowiadamy za całość. Wiem, że dałem wszystko, co miałem najlepszego. A inni? Niech pan ich spyta. Stać nas było na wygranie grupy, gdyby nie głupia porażka ze Słowacją w Bratysławie, weszlibyśmy na pierwsze miejsce i już go nie oddali.

[b]Nie tylko Beenhakker ponosi odpowiedzialność za to, że nie jedziemy do RPA. [/b]

Nie wiem, czy to dobrze, że został po mistrzostwach Europy, ale wiem, że od początku do końca dawał drużynie to, czego potrzebowała. Był profesjonalistą, nie zmienił się, nie tracił nadziei.

[b]Stać pana na szczerą odpowiedź, czy alkohol przeszkodził tej drużynie w awansie?[/b]