Wymęczony awans

Mistrzowie Polski przystępowali do rewanżu z Interem Baku w luksusowej sytuacji. Wygrali pierwszy mecz 1:0 i w Poznaniu mogli dyktować warunki.

Zaczęli znakomicie. W pierwszych 10 minutach Azerowie nie tylko nie byli w stanie wyjść za linię środkową, ale nawet kopnąć piłki tak, żeby nie trafiła do któregoś z poznaniaków.

Po bardzo ładnych i szybkich akcjach bliscy zdobycia goli byli Artur Wichniarek, Sławomir Peszko i Manuel Arboleda. Za każdym razem ich trudne strzały bronił Giorgi Łomaja, w tym okresie najlepszy zawodnik na boisku.

Wydawało się, że napór „Kolejorza” musi wreszcie zakończyć się bramką. Ale kiedy po kwadransie nic takiego się nie stało, Azerowie zaczęli grać coraz odważniej. Z piłkarzy Lecha w widoczny sposób uchodziło powietrze. Nie bardzo wiedzieli, jaką metodę znaleźć i coraz częściej nie nadążali za szybko podającymi sobie piłkę przeciwnikami. Gdyby w 22. minucie Robertas Poskus wykazał więcej zimnej krwi, powinien szybką kontrę Interu zakończyć bramką. Kilkanaście minut później Artur Wichniarek trafił w poprzeczkę, ale w tym wypadku można mówić nie o pechu, tylko o tym, że napastnik Lecha zmarnował świetną okazję.

Im dłużej trwał mecz, tym większe męczarnie przeżywali mistrzowie Polski. Grali zdecydowanie słabiej niż w lidze. Niepewna była obrona, bardzo słaba linia pomocy, a sam Wichniarek w ataku, chociaż walczący i ambitny, nie miał siły na 90 minut.

Semir Stilic, którego Lech miał nadzieję kiedyś dobrze sprzedać, po takim występie nie znalazłby miejsca w dobrym klubie. Siergiej Kriwiec z fryzury i opaski na włosach przypominał Diego Forlana i na tym podobieństwo się kończy. Sytuacja, jaką zmarnował w drugiej połowie, będzie mu się śniła po nocach. Każdy lechita szpanował tatuażem, ale kiepsko posługiwał się piłką.

Kiedy Wichniarek, który dołączył do drużyny później i trenował mniej, musiał zejść z boiska, trener Jacek Zieliński nie zastąpił go innym napastnikiem. Przez ostatni kwadrans, a potem przez pół godziny dogrywki Lech grał w ogóle bez napastnika. Wprawdzie Jacek Kiełb ożywił nieco grę, ale niewiele z tego wynikało.

Nieszczęście, które wisiało w powietrzu, spadło na gospodarzy w 84. minucie. Chwilę wcześniej na boisko wszedł Łotysz Girts Karlsons i nim obrońcy zdążyli się połapać, gdzie gra, zdążył już zakończyć płynną akcję golem.

Więcej bramek nie padło, ani w końcowych minutach, ani w dogrywce. Emocje zaczęły się więc dopiero w rzutach karnych. W serii po pięć szanse zmarnowali Sławomir Peszko i Siergiej Kriwiec oraz dwóch Azerów. Przy wyniku 3:3 strzelać musieli wszyscy pozostali na boisku zawodnicy. I każdemu się udawało. O zwycięstwie Lecha zadecydował bramkarz Krzysztof Kotorowski, który najpierw strzelił gola Łomai, a potem obronił jego strzał.

Lech zagrał beznadziejnie, ale awansowali do III rundy kwalifikacji, gdzie zmierzy się ze Spartą Praga. Pierwszy mecz rozegrany zostanie 27 lipca o godz. 20.30 na boisku mistrza Czech.

[ramka][b]Lech Poznań – Inter Baku 0:1 (0:1, 0:0), karne 9:8. [/b]