Stefan Szczepłek: Baby są jakieś inne

Nie słyszałem, żeby jakiś ważny piłkarz lub trener spytany o futbol kobiet wypowiadał się o nim lekceważąco, a kiedyś tak było. Dziś już nie, z co najmniej dwóch powodów: poziom gry w wielkich imprezach jest bez zarzutu, a krytyka mogłaby spowodować posądzenie o seksizm.

Codzienna ligowa piłka kobieca wciąż wymaga od widzów zrozumienia i cierpliwości (męska zresztą też), ale mecze mistrzostw Europy, świata lub igrzysk olimpijskich z udziałem Angielek, Niemek, Holenderek, Amerykanek, Kanadyjek, Brazylijek czy Japonek to już kawał dobrego futbolu.

Oczywiście jeśli ktoś chce przykładać do tego miarę męską, to znajdzie dziurę w całym, na tej samej zasadzie jak w każdej innej dyscyplinie (z wyjątkiem jeździectwa – jedynego olimpijskiego sportu, w którym kobiety rywalizują z mężczyznami). Iga Świątek przegra z każdym tenisistą z polskiej czołówki, podobnie jak ze swoimi kolegami przegrają najlepsze siatkarki czy koszykarki. Kobiety biegają wolniej od mężczyzn i ustępują im siłą fizyczną, ale kiedy grają między sobą, to czasami wyczyniają cuda, jak Brazylijka Marta, Japonka Homare Sawa, Chinka Sun Wen, Amerykanki Mia Hamm (na przełomie wieków) czy Megan Rapinoe.

Nie wiem, z czego to wynika, ale „baby są jakieś inne”. Potrafią założyć nogę na nogę i jeszcze opleść stopą łydkę. Facet w życiu tak nie usiądzie. Mają jakąś niewyobrażalną miękkość stawów biodrowych, więc kiedy przeprowadzają przedmeczową rozgrzewkę, to mężczyzn na trybunach od samego patrzenia bolą mięśnie.

Dziewczyny zaczęły grać w piłkę, gdyż robili to ich bracia i koledzy. Tyle że patrzono na nie dziwnie przez dziesięciolecia, od końca XIX wieku. Chciały równouprawnienia na boisku, a nie miały go jeszcze w życiu. Kilka angielskich klubów utworzyło wprawdzie sekcje kobiece (pierwsze było Grimsby), ale poprzedniczki dzisiejszych mistrzyń Europy pierwszy mecz międzypaństwowy rozegrały dopiero w listopadzie 1972 roku, sto lat po mężczyznach. Zresztą w obydwu przypadkach przeciwnikiem była Szkocja. 50 lat później Angielki zostały mistrzyniami Europy.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Mistrzostwa Europy kobiet. Pierwszy tytuł dla Anglii

90 tysięcy kibiców na Wembley, w tym książę William, oszalało w niedzielę ze szczęścia. Angielki pokonały Niemki 2:1 po dogrywce.

U nas drużyny kobiece zaczęły powstawać w latach 70. W roku 1975 rozegrano pierwsze mistrzostwa Polski. W finale TKKF Checz Gdynia pokonała Zakłady Azotowe Puławy 4:0. Znakomita frekwencja, około 25 tysięcy widzów, nie wynikała jeszcze z popularności żeńskiej wersji futbolu, tylko z faktu, że finał był przedmeczem spotkania Polska–Włochy na Stadionie Dziesięciolecia.

Pierwszy mecz międzypaństwowy Polki rozegrały z Włoszkami w roku 1981 na Sycylii. Tym samym zakończył się okres upokorzeń, kiedy to piłkarki traktowano jak sfrustrowane nastolatki, pozbawione urody, wdzięku i figury, które na boisku chcą leczyć kompleksy.

Czytaj więcej

Plus Minus

Kobiety wreszcie są traktowane poważnie

Kobiecy futbol jest jedną z najprężniej rozwijających się dyscyplin sportowych świata, a trwające właśnie w Anglii mistrzostwa Europy tylko to potwierdzają. Piłkarki przeszły długą drogę przez mękę i upokorzenia, zanim zaczęły być traktowane poważnie.

Teraz to się zmieniło. Wiem, co piszę, bo jestem ekspertem w dziedzinie stosunków z polskimi piłkarkami. Spędziłem nawet noc z całą drużyną Polonii Polam. Jechaliśmy do Gdyni na halowe mistrzostwa Polski, a ja pisałem „reportaż uczestniczący”. Podróż z Warszawy rozklekotanym „Sanem” trwała całą noc. Wtedy stałem się miłośnikiem piłki kobiecej i to trwało aż do meczów dziennikarskiej drużyny FC Publikator z damskimi zespołami w Żorach, Radomiu, Lublinie, Rembertowie.