Trener zwiedza świat

Leo Beenhakker‚ który dotarł z misją nad Wisłę, musi znosić zderzenie z polską myślą szkoleniową‚ reprezentowaną głównie przez Antoniego Piechniczka i Jerzego Engela. Choć czasem bywa ciężko‚ to na pewno jest wielu trenerów, którzy mają gorsze warunki niż Holender.

[srodtytul]Nie liczcie na sukcesy[/srodtytul]

Rywalem Beenhakkera do objęcia reprezentacji Polski był przez pewien czas Niemiec Berti Vogts. Rywalem bardziej medialnym niż rzeczywistym‚ bo w Polsce nikt nie brał tej kandydatury poważnie.

Vogts od dwóch lat pozostawał bez pracy. Wszyscy pamiętali jego dokonania z reprezentacją Szkocji – na 30 spotkań wygrał tylko osiem. Przegrał m.in. z Litwą i zremisował z Wyspami Owczymi w eliminacjach do Euro 2004‚ a w barażach doznał klęski z Holandią 0:6. Zatrudnieniu Vogtsa towarzyszyły wielkie nadzieje. Ówczesny szef Szkockiej Federacji Piłkarskiej David Taylor wspominał mistrzostwo i wicemistrzostwo Europy wywalczone z Niemcami. – To światowej klasy trener z imponującymi sukcesami w międzynarodowym futbolu.

Nikt nie zwrócił uwagi na to‚ że Vogts właśnie z hukiem wylatywał z posady selekcjonera Kuwejtu po pierwszej w historii porażce z Omanem. Prezydent federacji szejk Fahad podobno zanim zwolnił Niemca, przez kilkadziesiąt minut wylewał żale. Vogts nie poradził sobie też w Nigerii‚ z którą odpadł w ćwierćfinale Pucharu Narodów Afryki. Obecnie pracuje z piłkarzami Azerbejdżanu. Na początek na swój sposób podniósł ich na duchu. – Techniczne i fizyczne przygotowanie zawodników jest słabe. Poziom rywalizacji azerskiej czołówki przypomina rozgrywki czwartej ligi niemieckiej – stwierdził. Jeśli ktoś liczył na sukcesy pod jego wodzą‚ niech szybko o nich zapomni. – Na tym poziomie gry jest to niemożliwe – powiedział miejscowym dziennikarzom.

Filarem reprezentacji Niemiec za czasów Vogtsa był Lothar Matthäus. Obecnie usiłuje się spełniać jako trener i widać, że nauka nie poszła w las. Sukcesy z reprezentacją Węgier miał takie, jak Vogts ze Szkocją. Następnie uciekł z brazylijskiego klubu Atletico Paranense Kurytyba i objął Red Bull Salzburg. Obecnie Matthäus jest pierwszym w historii niemieckim trenerem w Izraelu. Prowadzi Maccabi Netanya.

[srodtytul]Anglik w dżungli [/srodtytul]

Beenhakker na takie słowa jak Vogts nigdy sobie nie pozwolił. Zawsze powtarza‚ że w Polsce jest wielu utalentowanych piłkarzy‚ choć mało kto w to wierzy. Podobnie do swojej pracy podchodzi Peter Reid‚ który od zeszłego roku prowadzi Tajlandię. Wcześniej przez wiele lat pracował w Premiership jako trener Manchesteru City‚ Sunderlandu i Leeds.

Równolegle z Tajlandią zgłosiła się po niego azjatycka potęga – Iran‚ ale Reid odrzucił tę ofertę. Anglik podkreśla‚ że doprowadzenie Tajlandii do finałów MŚ 2014 (z eliminacji do turnieju w RPA odpadła zanim został jej trenerem) to naprawdę ciężka praca‚ a nie wakacje. Reid się jednak nie skarży. – Technicznie są wspaniali‚ mają naturalną łatwość atakowania. Wielu z nich poradziłoby sobie w Anglii – chwali piłkarzy.

Jak sam przyznał‚ o tajskim futbolu nie wiedział nic przed objęciem funkcji‚ bo też trudno się czegokolwiek dowiedzieć‚ skoro strona federacji nie ma nawet wersji angielskiej. Reid jest w Tajlandii bardzo lubiany‚ choć prasa wytyka mu‚ że jak na tamtejsze standardy za mało się uśmiecha. Lubią go też piłkarze. – On szanuje nas i my szanujemy jego. Nauczył nas wielu rzeczy – mówi Teerathep Winothai‚ najlepszy piłkarz kadry grający w belgijskim Lierse SK.

Najwięcej problemów sprawia jednak komunikacja‚ ponieważ niewielu piłkarzy zna angielski. Reid podczas treningów często musi pokazywać‚ o co mu chodzi. Trener śmieje się też z nazwisk swoich zawodników. – Przeprowadzanie zmian to koszmar. Ich nazwiska i przydomki są trudne do wymówienia‚ zawsze się boję‚ że zdejmę z boiska nie tego zawodnika‚ co chciałem.

Reida nie przeraża perspektywa jeżdżenia po tajskich wioskach w poszukiwaniu talentów. – Jestem przekonany‚ że są tam piłkarze‚ których jeszcze nikt nie odkrył. Będę oglądał mecze lokalnych drużyn‚ żeby ich znaleźć. Mogę oglądać nawet podwórkowe mecze w niedzielne popołudnia.

W porównaniu z przygodami, które mogą czekać na Reida na tajskich drogach, oglądanie meczów na stadionach w Bełchatowie, Wodzisławiu czy Bytomiu powinno być czystą przyjemnością.

[srodtytul]Pracując dla Saddama [/srodtytul]

Ciężko miał były już trener Iraku Brazylijczyk Jorvan Vieira‚ który dwukrotnie podejmował pracę w kraju wstrząsanym niemal codziennie zamachami terrorystycznymi i zbudował drużynę na miarę mistrzostwa Azji‚ które wywalczył w 2007 roku. Niedawno został zwolniony z powodu słabych wyników w Pucharze Zatoki Perskiej‚ a władze federacji nie zdążyły go o decyzji poinformować‚ zanim podały wiadomość mediom. Zdecydowane są jednak poszukiwać następnego zagranicznego trenera.

Na Vieirę może z wyższością spojrzeć Niemiec Bernd Stange. Były selekcjoner kadry NRD jest ulubieńcem dyktatorów. Obecny trener Białorusi podpisywał kontrakt z Irakiem‚ gdy w Bagdadzie rządził jeszcze Saddam Husajn. Jego syn Udaj‚ ówczesny prezes irackiej federacji, stosował tortury jako trening motywacyjny. Stange nie musiał się obawiać tortur‚ ale żył w ciągłym stresie‚ że ewentualna porażka skończy się tragicznie dla jego zawodników. Po obaleniu Husajna było niewiele spokojniej‚ bo armia amerykańska zamieniła stadion w Bagdadzie w poligon i zdesperowani piłkarze musieli ćwiczyć na skrawkach trawy w okolicach cmentarza. Brakowało wszystkiego, od piłek po siatki na bramkach. Obecnie jest lepiej‚ ale z powodu niestabilnej sytuacji w kraju iraccy piłkarze rozgrywają swoje spotkania w Dubaju.

[srodtytul]Byle dobrze płacili [/srodtytul]