– Nie szukam wymówek, ale 15 moich zawodników dopadł wirus – opowiadał trener Brazylijczyków Dunga. – Od kilku dni narzekali na bóle głowy i pleców, niektórzy nawet wymiotowali. Musieliśmy ograniczyć liczbę treningów. W trakcie meczu brakowało nam szybkości i sił. Willian czuł się źle już w przerwie, problemy z Robinho pojawiły się pod koniec spotkania.
To właśnie 31-letni Robinho, przywrócony do życia przez Dungę, dał Canarinhos prowadzenie i był podczas mistrzostw jedną z wyróżniających się postaci reprezentacji. Świadczy to o słabości tej drużyny, która po klęsce z Niemcami w półfinale mundialu miała odzyskać zaufanie kibiców, a przegrała w równie marnym, a może nawet gorszym stylu. Jedyną gwiazdą zespołu jest Neymar, ale Brazylia, mimo imponującej passy zwycięstw w sparingach, nie wzbudza już strachu, prędzej uśmiech politowania. Zwłaszcza kiedy patrzy się, jak Thiago Silva bezmyślnie zagrywa w polu karnym piłkę ręką, otwierając rywalom drogę do wyrównania, a Everton Ribeiro, robiący karierę w Dubaju, nie trafia z 11 metrów w bramkę.
– Tego karnego powinienem strzelać ja. Chciałem zostać na boisku, ale muszę szanować decyzję trenera – mówi Robinho, zmieniony przez Ribeiro w 87. minucie. Złośliwi powiedzą, że i tak widać postęp, bo w sobotę Brazylijczycy spudłowali w serii jedenastek tylko dwa razy (drugim pechowcem był Douglas Costa), a w 2011 roku, także w ćwierćfinale z Paragwajem, aż cztery.
– Nikt na nas nie stawiał, a pokazaliśmy, jak bardzo jesteśmy zjednoczeni i głodni sukcesu – przekonuje bohater Paragwaju Derlis Gonzalez. To on doprowadził do remisu po zagraniu Silvy ręką i wykorzystał ostatnią jedenastkę, ale historia ta ma też wymiar tragiczny: podczas karnych zmarł jego wujek. Dostał zawału, lekarzom nie udało się go uratować. „Dlaczego dziś? Zostawiłeś mnie, podczas gdy ja dałem ci tyle radości i szczęścia. Nie mogę w to uwierzyć" – napisał na Twitterze Gonzalez.
Paragwaj w nocy z wtorku na środę zmierzy się ponownie z Argentyńczykami (w fazie grupowej było 2:2), którzy w przeciwieństwie do Brazylii z demonami przeszłości rozprawić się potrafili (w poprzednim turnieju odpadli przed własną publicznością po karnych z Urugwajem). Mało jednak brakowało, by w półfinale zabrakło również ich, bo David Ospina aż do długiej serii jedenastek (siedem kolejek) wyprawiał cuda w bramce słabo grającej Kolumbii.