Przed meczem Polska-Rumunia

Pięć meczów i tylko sześć strzelonych bramek – to bilans Rumunów na półmetku kwalifikacji. Bilans dla naszych przeciwników niepokojący, gdy weźmie się pod uwagę, że wszystkie z tych goli padły w dwóch pierwszych spotkaniach o punkty – z Czarnogórą (1:1) i Armenią (5:0).

Niemoc Rumunii trwa od październikowego meczu z Kazachstanem (0:0) w Astanie. Bolesna porażka z Polską (0:3) i remis z Danią (0:0) były pierwszym sygnałem do bicia na alarm. O dogonieniu Polski można zapomnieć (7 pkt straty), a zajęcie drugiego miejsca nie musi gwarantować nawet udziału w barażach.

Wiara w Christopha Dauma nie ginie. Niemiec – zatrudniony, by po 20 latach dać Rumunii upragniony awans na mistrzostwa świata – zachował posadę. Ale porażka z Polską może wyczerpać cierpliwość szefów federacji. Problemów ze znalezieniem pracy – mimo ciągnącego się za nim skandalu związanego z zażywaniem kokainy – Daum mieć jednak nie powinien. Wysokimi zarobkami kuszą go kluby z Bliskiego Wschodu, jedną z lukratywnych ofert, z Arabii Saudyjskiej, odrzucił podobno zimą.

Przygotowania do meczu z Polską zaczęły się już dwa tygodnie temu. Mało brakowało, by zostały zakłócone przez... rumuńskie kluby, które zagroziły, że nie puszczą swoich piłkarzy na zgrupowanie kadry. Poszło oczywiście o pieniądze i władzę.

Federacja zaproponowała, by zespoły z najwyższej klasy rozgrywkowej dzieliły się wpływami z tytułu praw telewizyjnych z drużynami z drugiej i trzeciej ligi (5 procent z 27 mln euro na rozwój futbolu). W dodatku organizacja zrzeszająca kluby ekstraklasy miałaby stracić jedno z trzech miejsc w komitecie wykonawczym związku.

Inna sprawa, że ewentualny bojkot nie uderzyłby mocno w reprezentację. Daum powołał wprawdzie dziesięciu zawodników z rodzimej ligi, ale żaden z nich nie odgrywa wiodącej roli w zespole.

Trzon tworzą bramkarz Ciprian Tatarusanu (Fiorentina), obrońcy Vlad Chiriches (Napoli) i Alin Tosca (Betis Sewilla) oraz pomocnicy Nicolae Stanciu i Alexandru Chipciu, czyli koledzy Łukasza Teodorczyka z Anderlechtu Bruksela. Nie są to jednak nazwiska, które wzbudzałyby strach w szeregach rywali. Rumunia nie dochowała się następców Gheorghe Hagiego, Dana Petrescu czy Gheorghe Popescu.

Dziwić może – zwłaszcza w kontekście kłopotów ze skutecznością – brak wśród powołanych Claudiu Keseru i Adriana Popy. Pierwszy w minionym sezonie strzelił dla Łudogorca Razgrad 32 bramki we wszystkich rozgrywkach, drugi jako jedyny zdobył dla Rumunii w tych eliminacjach więcej niż jednego gola, a zimą wyjechał do Anglii (Reading). Obaj znaleźli się na liście rezerwowej Dauma, co spotkało się z dużą krytyką dziennikarzy i kibiców.

– Szanuję decyzję trenera. Każdy chce grać w kadrze, ale muszę się pogodzić z tym, że czekają mnie dłuższe wakacje. To był dla mnie trudny rok, odpoczynek na pewno się przyda – twierdzi Keseru. – Jestem realistą. 10 goli w lidze hiszpańskiej jest warte więcej niż 22 w bułgarskiej – dodaje napastnik Łudogorca, nawiązując do powołania dla Florina Andone z Deportivo La Coruna.

Andone, który większość swojego życia spędził w Hiszpanii, w rumuńskiej reprezentacji rozegrał dotąd 13 spotkań, strzelając tylko jedną bramkę. Był z drużyną na Euro 2016, ale tak jak większość kolegów rozczarował. Rumuni w trzech meczach grupowych zdobyli tylko punkt i szybko wrócili do domu. Przez ostatni rok zrobili niewiele, by znów zacząć mówić o nich poważnie. ©?

Kadra Rumunii na mecz z Polską

Bramkarze: C. Tatarusanu (Fiorentina), C. Pantilimon (Watford), F. Nita (FCSB), S. Lung (Astra Giurgiu).