Kamil Stoch: Czym człowiek starszy, tym mądrzejszy

Rz: Jakie emocje towarzyszą panu po takim sukcesie?

Kamil Stoch: Supermoment, nie tylko dla mnie, ale dla całego zespołu. Dziękuję trenerom, którzy cały czas pracują po to, abyśmy mogli skupić się tylko na skakaniu.

Rok temu też wygrał pan turniej, ale nie zwyciężył we wszystkich konkursach. Czy triumf odniesiony w takim stylu smakuje lepiej?

Każde zwycięstwo to nagroda za ciężką pracę, za wyrzeczenia, za czas spędzony na treningach i poza domem. To nagroda nie tylko dla mnie, ale dla mojej rodziny, dla mojej żony, która szykowała się w Warszawie na Galę Mistrzów Sportu, kiedy ja skakałem w Bischofshofen. Ewa pytała mnie, czy wolałbym być na gali, czy skakać. Powiedziałem, że zdecydowanie wolę być na zawodach. To o wiele mniej stresujące.

Gratulacje od Svena Hannawalda były dla pana wyjątkowe?

Pozytywne.

Co pan od niego usłyszał?

„Witaj w ekskluzywnym klubie". Na razie jest nas w nim tylko dwóch. Wielkiej imprezy to my nie zrobimy.

Oglądał pan turniej sprzed 16 lat, który wygrał Hannawald?

Oczywiście, to było jednak tak dawno temu, że już niewiele pamiętam.

Kiedy Niemiec zwyciężył w czterech konkursach, myślał pan, że kiedyś też by tak chciał?

Naprawdę nie pamiętam, ale chyba nie, chyba nawet o tym nie marzyłem. Wiedziałem, jakie to trudne. Ale nie jesteśmy jeszcze nawet w połowie sezonu, przed nami inne bardzo ważne imprezy, na które też chcę być gotowy i dobrze skakać.

Hannawald opowiadał, że po swoich trzech wygranych przed Bischofshofen był tak zdenerwowany, że nie mógł spać. Pan też miał takie problemy?

Na szczęście nie. Nie myślałem o tym, żeby wygrać zawody, tylko o tym, że chcę wykonać swoje zadanie, oddawać dobre skoki. Wiedziałem, że jestem w dobrej dyspozycji i to mi wystarczało. Zdawałem sobie też sprawę z tego, że nie wszystko może zależeć ode mnie, bo skoki są nieprzewidywalne. Trzeba mieć właśnie takie nastawienie. Nie myślałem o powtórzeniu wyczynu Hannawalda. Im więcej pytań o to padało, tym bardziej musiałem się od tego odcinać, żeby nie dać się w to wplątać. I tak miałem już dość emocji, po co dokładać ich jeszcze więcej. System, który przyjąłem, sprawdził się doskonale i nadal będę go stosował.

Czy to prawda, że szczególnie zależało panu na gratulacjach od trenera Liverpoolu Juergena Kloppa?

To dziennikarze wymyślili. Oczywiście byłoby miło, ale nie oczekuję tego, ponieważ wiem, na jakim poziomie popularności są skoki narciarskie, a na jakim piłka nożna. Poza tym gdzie ja, prosty chłopak ze wsi, miałbym liczyć na taką sytuację?

Teraz przed wami loty w Bad Mitterndorf i w Oberstdorfie. Cieszy się pan?