Alpejskie MŚ: najszybszy szwajcarski ekspres

Wydawało się, że wcześniejsze zjazdy w Pucharze Świata wyznaczały kandydatów do zwycięstwa, ale tym razem z tych prostych prognoz niewiele wynikało. Na podium z Kuengiem stanęli bowiem Amerykanin Travis Ganong i kolejny Szwajcar Beat Feuz.

W pierwszej dziesiątce żadnego Austriaka, norweski lider PŚ w zjeździe Kjetil Jansrud zajął dopiero 14. miejsce – trochę tłumaczy go mocno zbity bark w supergigancie. Wyżej, na 6. pozycji był znany rekonwalescent Aksel Lund Svindal.

Mistrzowski zjazd w Beaver Creek nie pewno nie zostawił nikogo z widzów obojętnym. Złożyła się na to wiele – przede wszystkim groźna sława trasy – zaprojektowanej w 1997 roku przez szwajcarskiego mistrza olimpijskiego (1972) w zjeździe Bernharda Russi. W pełnej wersji Birds of Prey ma 2752 metry, 753 m różnicy poziomów, start na wysokości 3483 m n.p.m. i mnóstwo pułapek po drodze.

Do rywalizacji stanęło 48 odważnych zjazdowców, przyznać trzeba – niewielu nie dało rady dojechać do mety. To, że Szwajcarzy będą mocni – pokazał już pierwszy z nich, Carlo Janka, po jego przejeździe widać było, że dobre miejsce oznacza czas poniżej 1.44 minuty.

Dość długo liderem był jednak pierwszy z Amerykanów Steve Nyman, który świetnie pojechał w górze trasy, tam, gdzie było jeszcze dość płasko i ten rozpęd utrzymał do mety. Jechali po Nymanie Austriacy, Francuzi, Włoch, okazało się, że o medale walczyli jednak tylko alpejczycy USA i Szwajcarii.

Kolejnym liderem został Beat Feuz, po paru akrobatycznych wyczynach nad zlodzoną trasą. Rodaka pobił o kolejne ułamki sekund Patrick Kueng i gdy wydawało się, że Szwajcaria weźmie srebro i złoto – do walki pięknie włączył się lokalny mistrz szusów – Travis Ganong.

Emocje trwały jeszcze kilkanaście minut, bo dobrze rozpoczynali konkurencję i inni, ale w dole trasy, gdy nogi już słabły, nie byli w stanie poprawić wyczynów szwajcarskiego i amerykańskiego ekspresu. Na podium stanęła trójka dobrze znana w alpejskim światku, trudno mówić o wielkim zaskoczeniu, lecz związków z wynikami pucharowymi, a nawet z wynikami supergiganta – nie było.

– Miałem inne czucie nart, niż w grudniu, gdy nie ukończyłem ani supergiganta w Beaver Creek, ani zjazdu. Teraz było inaczej, i choć doszła narodowa presja – w Szwajcarii zawsze jest duża – dziś jestem dumny, że jestem Szwajcarem – mówił mistrz.

Amerykanie też się cieszyli, mają drugi medal, ale było też im trochę przykro, że w zjeździe nie wystartował Bode Miller. Fatalny upadek podczas czwartkowego supergiganta spowodował, że krawędź narty przecięła kawałek mięśnia i ścięgna pod prawym kolanem alpejczyka. Rana była bardzo głęboka, mistrzostwa dla Millera się skończyły, leczenie i rekonwalescencja potrwa około dwóch miesięcy, zakończy się już po sezonie.

Dzień później Bode Miller mówił w Beaver Creek, że to już chyba czas, by w ogóle skończyć z wyczynowym narciarstwem i poświęcić wreszcie czas rodzinie.

W sobotnim zjeździe nie wystartował Maciej Bydliński. Polak pojawi się w niedzielnej superkombinacji (skrócony zjazd plus jeden przejazd slalomu), to jego najmocniejsza konkurencja.