Najstarsze znane karty do gry pochodzą z Chin, z X wieku. Talia składała się z czterech kolorów, po 14 kart w każdym. W XIII wieku przywędrowały do Europy, prawdopodobnie przywiezione przez kupców weneckich i już w XIV wieku były produkowane w Niemczech.
Dzisiejsze karty najprawdopodobniej wyewoluowały z kart do włoskiego tarota, które składały się z 78 kart – 56 kart w czterech kolorach, w każdym z kolorów było 10 blotek, ponumerowanych od 1 do 10, do tego 4 figury: król, dama, rycerz i walet, oraz 22 karty zwane „atutami".
Pierwsze wzmianki o grze w brydża – 52 karty, czterech graczy przy stole, grających parami na wspólne konto, biorących lewy na wspólny rachunek, z licytacją – pojawiają się pod koniec XIX wieku, gra najprawdopodobniej została wymyślona przez brytyjskich oficerów, służących w koloniach.
Pierwsze udokumentowane partie brydża odbyły się w londyńskim St. Georges Club w 1892 roku. W korespondencji są też wzmianki o partiach brydża w klubie oficerskim w Kairze w 1886 roku, oraz o wcześniejszych (1873) w Konstantynopolu.
W British Museum znajduje się broszura, opisująca zasady gry, podobnej do brydża pod tytułem „Biritch or Russian Whist". Zasady licytacji, mniej więcej takie, jak dzisiaj, pojawiły się dopiero w latach 1904-1905. Poprzednikiem brydża był wist – polegający na braniu lew, bez licytacji. Wist był znany już w połowie XVII wieku, w 1742 roku ukazała się pierwsza książka z poradami, jak w wista grać.
