Marta Walczykiewicz: Kajak - sprawa rodzinna

Ostatni miesiąc był dla pani szczególnie intensywny. Wicemistrzyni olimpijska w kajakarstwie brała udział w wielu spotkaniach...

Tak i były to niezwykle miłe wydarzenia, które stały się w pewnym sensie ukoronowaniem mojego sportowego poświęcenia. Cieszę się, że ludzie oglądali nasze zmagania w igrzyskach w Rio de Janeiro i wiedzą, że jest coś takiego jak kajakarstwo. Dzięki takim uroczystościom jak gala w PKOl możemy jeszcze bardziej promować nasz sport.

Czuje je pani jakiś szczególny wzrost popularności swojej osoby po zdobyciu srebra olimpijskiego?

Na pewno w moim rodzinnym mieście jest to zauważalne. Kiedy poruszam się po Kaliszu, to praktycznie 99 procent ludzi zatrzymuje się, gratuluje mi i mówi miłe słowa. Dodatkowo ostatnio odezwała się do mnie Skoda, która zaproponowała mi funkcję ambasadora marki. Swoim wizerunkiem będę teraz promować tę firmę w Kaliszu. Wszystkie te sytuacje są dla mnie bardzo miłe i sympatyczne.

Jak narodziła się pani miłość do kajakarstwa? 

Dwadzieścia lat temu w kajaku posadził mnie tata, który zajmował się tym sportem. Dlatego też został moim pierwszym trenerem. Wcześniej tę dyscyplinę zaczęła uprawiać moja siostra. Mimo, że później miałam oficjalnie innego szkoleniowca, tata cały czas był gdzieś z boku. Potem trenował mnie w klubie. Kajakarstwo jest dla nas sportem rodzinnym, którym zajmują się wszyscy. No, może poza mamą, która nawet nie umie pływać… (śmiech).

W środę uczestniczyła pani w Gali Olimpijskiej. Które wydarzenie na dłużej zostaje w pamięci – ślubowanie przed odlotem na igrzyska czy nagradzanie medalistów?

Bardziej uroczysta była Gala Olimpijska, która stała się ukoronowaniem naszego wysiłku. Myślę jednak, że każde z tych wydarzeń jest tak samo ważne. Na Gali Olimpijskiej byłam po raz pierwszy i bardzo podobała mi się ta uroczystość - szczególnie moment gdzie można było na spokojnie wszystkim podziękować.

Myśli już pani o starcie w kolejnych Igrzyskach?

Ciekawa jestem czy do nich dotrwam… Na razie nie mówię ani „nie” ani „tak”. Zobaczymy czy zdrowie mi na to pozwoli, bo chęci na pewno będą. Nie wiem czy nie „wygryzą” mnie młodsze rywalki, bo nie ukrywajmy - za cztery lata, będę sporo starsza. Na razie jednak jest czas na to, żeby pojechać na wakacje, odpocząć i trochę zatęsknić za kajakami.

 Czy już pani zdecydowała na co przeznaczy nagrodę za medal w Rio?