Hiszpania: tak zamiata nasz mistrz świata

Dlaczego te cudowne terapie trzeba było oznaczać specjalnymi szyframi w rozmowach telefonicznych, a zamiast nazwisk pacjentów pisać na torebkach imiona ich psów albo inne kody, dlaczego trzeba było cały czas zmieniać numery telefonów i obsesyjnie bać się podsłuchów, tego Fuentes już wyjaśniać nie musiał. Jak zapowiedział na wstępie procesu: "Mam prawo kłamać, mam prawo nie mówić prawdy, mam prawo milczeć". A sędzia uznała, że nie ma prawa zrobić niczego, co by wykraczało poza wyznaczone jej ramy procesu.

Świetnie się to wpisuje w sportowo-dopingową rzeczywistość Hiszpanii. Kraju, który przeżywa swój złoty wiek w sporcie, zdobył w ostatnich latach mistrzostwo świata m.in. w futbolu, koszykówce, piłce ręcznej, wychował gladiatorów tenisa i kolarstwa, zawładnął wyobraźnią kibiców piłki nożnej. Ale jeszcze większym mistrzem jest w zamiataniu problemów pod dywan i grze na przeczekanie. Kto w Hiszpanii mówi o problemach, ten nie jest macho i ten się sam zaczyna z problemami kojarzyć.

Więc lepiej udawać głupiego i czekać aż sprawa przyschnie. Wpada na dopingu Alberto Contador, najlepszy kolarz ostatnich lat – podnosi go na duchu sam premier. Doktor Fuentes mówi, że pracował z piłkarzami – to szef hiszpańskiej federacji piłkarskiej odpowiada, że niedozwolone wspomaganie w tym sporcie „to jakieś anegdoty". Na liście dawnych klientów Fuentesa odnalazł się Real Sociedad San Sebastian - Jose Luis Astiazaran, który wtedy rządził w tym klubie, a do niedawna był szefem hiszpańskiej ligi piłkarskiej, wszystkiemu zaprzecza, a potem bez słowa wyjaśnienia oddaje władzę w ligowej spółce. Jego następca Javier Tebas od dawna powtarza w wywiadach, że w Hiszpanii handluje się meczami – i znów żadnego odzewu. Pół ligi to bankruci, ale w oknach transferowych prezesi którzy nie mają pieniędzy na spłatę podatków i wierzycieli ściągają piłkarzy za miliony euro. A samorządy bezczelnie naginają prawo, pomagając klubom. Nikt nie chce być tym złym, który przerwie sen o potędze.

Trudno się dziwić, że doktor Fuentes, gdy tylko wyszedł z aresztu po Operacion Puerto, wrócił do leczenia sportowców transfuzjami, chińskimi podróbkami EPO i lekami z czarnego rynku. W 2010 wpadł ponownie, tym razem w ramach Operacion Galgo. Znów się posypały areszty, rewelacje z podsłuchów, itd. A potem się okazało, że a to jakieś proceduralne kruczki wstrzymują śledztwo, a to dowody zebrane przez śledczych okazały się być z zatrutego drzewa i sędzia je odrzuciła. I wciąż nie jest jasne, kiedy Fuentes znowu zasiądzie na ławie oskarżonych, mimo że teraz chodzi już o doping jako przestępstwo.

Marta Dominguez, legenda hiszpańskiej lekkoatletyki, dwa lata temu aresztowana, skompromitowana ścisłą współpracą z Fuentesem, potem oczyszczona z zarzutu rozprowadzania dopingu i prania brudnych pieniędzy, ale nie z podejrzeń, że sama koksowała się na potęgę, dziś siedzi w ławach hiszpańskiego Senatu. Zdobyła mandat z listy partii rządzącej. Nic nie widzę, nic nie słyszę. Viva Espana!