Ciężary w Rio: Gwiazdy spadają z pomostu

O tym, że w Rio de Janeiro zabraknie Bułgarów, wiadomo od dawna. Wykluczono ich jesienią ubiegłego roku w Houston podczas posiedzenia Komitetu Wykonawczego Światowej Federacji Podnoszenia Ciężarów (IWF). Później na czarnej liście znalazła się federacja Azerbejdżanu, której odebrano wszystkie kwalifikacje olimpijskie. Zastanawiano się też, czy na pomoście w Rio zobaczymy siłaczy z Kazachstanu, Rosji i Białorusi. Oczywiście nie chodziło tylko o tych, którzy wpadli na dopingu, lecz o całe narodowe ekipy. Nie wykluczano takiej decyzji, bo byłaby logiczna, ale z opublikowanych już list startowych wynika, że jednak nie zdecydowano się na tak drastyczne środki.

Morze dymiące koksem

Kiedy przed rokiem po tytuł mistrza świata kategorii superciężkiej sięgał w Houston Rosjanin Aleksander Łowczew, dźwigając przy tym kosmiczne ciężary, takie jak za dawnych lat, pisano o geniuszu sztangisty, przypominano Białorusina Aleksandra Kurłowicza i Ukraińca Aleksandra Pisarienkę, którzy 30 lat temu, reprezentując ZSRR, nie mieli sobie równych. Brakowało tylko refleksji, dlaczego Łowczew, który wcześniej niczym szczególnym się nie wsławił, podrzuca nagle w Houston 264 kg, a w dwuboju wygrywa fantastycznym wynikiem 475 kg, bijąc rekordy Irańczyka Hosseina Rezazadeha, mistrza olimpijskiego z Sydney i Aten.

Zachwyt nad geniuszem Łowczewa nie trwał długo. Wyniki badań nie pozostawiały wątpliwości: wspomagał się hormonem wzrostu, i został zdyskwalifikowany na cztery lata. Próbował się jeszcze odwoływać, ale wyrok Trybunału Arbitrażowego w Lozannie był jasny: Rosjanina nie zobaczymy w Rio.

Zabraknie też innych gwiazdorów. Legendarny Kazach Ilia Ilin, który w Pekinie (2008) pokonał Szymona Kołeckiego w kategorii 94 kg, a cztery lata później w Londynie, sięgając po kolejne olimpijskie złoto, odebrał Polakowi rekord świata w podrzucie (233 kg), w obu przypadkach był na dopingu. A to oznacza, że Kołecki może liczyć na złoty medal za igrzyska w 2008 roku, oczywiście po zakończeniu całej procedury odwoławczej, którą wszczął największy z mistrzów tej dyscypliny.

Ilin byłby zdecydowanym faworytem również w Rio, miał szanse na trzecie olimpijskie złoto, tym razem w wadze 105 kg, w której zdołał już zostać mistrzem świata i ustanowić nowe rekordy. Co więcej, mówił w wywiadach, że w 2020 roku wygra w Tokio rywalizację w najcięższej kategorii. W jaki sposób miał zamiar tego dokonać? Dziś już znamy odpowiedź na to pytanie: sięgając po niedozwolone środki.

Podnoszenie ciężarów to dyscyplina zainfekowana dopingiem od lat. Wystarczy przejrzeć tabele najlepszych wyników z lat 80. Nie jest przypadkiem, że musiano zmienić kategorie wagowe, bo wiele z tamtych rekordów byłoby wciąż aktualnych.

Na pamiętnych Zawodach Przyjaźni w Warnie (1984), które sztangistom z krajów socjalistycznych zastąpiły zbojkotowane igrzyska w Los Angeles, ustanowiono 33 rekordy świata i nikogo nie złapano na sięganiu po „zakazany owoc". Żartowano wtedy, że Morze Czarne w tamtym rejonie dymiło od koksu, ale nikt się tym nie przejmował. Siłacze mogli się czuć bezpieczni.

W Seulu cztery lata później, już w trakcie igrzysk, Bułgarię wykluczono z rywalizacji na pomoście. To był wielki olimpijski skandal, ale niewiele zmienił. Bułgarskich sztangistów zabraknie również w Rio. Widocznie bez niedozwolonego wspomagania nie potrafią dźwigać. Niestety, nie tylko oni. Takich, którzy mają coś na sumieniu, jest bez liku.

Ilia Ilin w reprezentacji Kazachstanu nie był odosobnionym dopingowym przestępcą. Zulfija Czinszanło, Maija Maneza i Swietłana Podobiedowa też stracą olimpijskie tytuły.

Jak zabrać premie?

Przed rokiem MŚ w Houston dla wielu były pechowe. Adrian Zieliński, który zajął tam piąte miejsce w wadze 94 kg, po wynikach kontroli antydopingowej został wicemistrzem świata, gdy okazało się, że dwóch Kazachów i Białorusin, którzy byli przed nim, sięgnęło po zakazane środki. Nie tylko Zieliński w takich warunkach wskoczył na podium wielkiej imprezy. Mający polski paszport Arsen Kasabijew (94 kg) otrzyma zapewne brązowy medal za igrzyska w Pekinie, gdzie zajął czwarte miejsce, ale teraz po wpadce Ilina przesunie się wyżej. Tyle że wtedy reprezentował Gruzję i tam będą go nagradzać. U nas byłby problem, bo Kasabijew jest zdyskwalifikowany. Sięgnął po hormon wzrostu, widać miał nadzieję, że pojedzie na kolejne igrzyska w polskich barwach. W Londynie, już jako Polak, nie został sklasyfikowany.

Przypadków, gdy przyjdzie nagradzać takich jak Kasabijew, będzie znacznie więcej. Co wtedy z premiami za medale? Będą oczywiście wypłacane, ale jak odebrać nagrody sportowcom, którzy po latach okazali się oszustami? To znacznie trudniejsze.