Diego hazardzista

W Argentynie jest Bogiem. Miał zaledwie 16 lat, gdy zadebiutował w reprezentacji w meczu z Węgrami. Jest postacią rozpoznawalną na całym świecie, popularnością nie ustępuje gwiazdom muzyki czy filmu. Często wzbudza emocje, wywołuje kontrowersje, ale nikogo nie pozostawia obojętnym.

Mówisz Maradona, myślisz mundial w Meksyku. To był jego turniej, zdobył pięć bramek, tyle samo razy asystował. Do dziś wszyscy wspominają akcję, którą przeprowadził w ćwierćfinale z Anglią (2:1). Rajd do chwały rozpoczął jeszcze na własnej połowie boiska, minął pięciu rywali, oszukał Petera Shiltona i strzelił drugiego gola w tym spotkaniu. Uznanego za najwspanialszy w historii. O pierwszym lepiej byłoby zapomnieć. Zdobył go ręką. Jak później stwierdził była to „ręka Boga”. W 2005 roku przyznał, że zrobił to celowo.

Po zakończeniu sportowej kariery Maradona udzielał się m.in. w mediach. Przez trzy miesiące był gospodarzem programu telewizyjnego, wystąpił we włoskiej wersji „Tańca z Gwiazdami”. Teraz wraca, by przywrócić blask Argentynie.

[srodtytul]Urodzinowy prezent[/srodtytul]

Wiara w jego nieziemskie umiejętności nie zna granic. Pięć lat temu kibice w Rosario założyli organizację o nazwie „Kościół Maradony”, a rok 2003 ogłosili 43 D.D. (Despues de Diego), czyli 43. po narodzinach Diego.

Trzeba przyznać, że ma szczęście do prezentów. Wiadomość o powierzeniu mu funkcji selekcjonera reprezentacji Argentyny zbiegła się z jego 48. urodzinami. Nawet ewentualne niepowodzenia nie będą w stanie nadszarpnąć jego pozycji – ikony futbolu i bohatera narodowego. Jeśli wygra, będzie noszony na rękach.

[srodtytul]Marzenia się spełniają[/srodtytul]

„Przyjście Maradony spowodowało wzrost zainteresowania mediów kadrą. To odbije się na formie zawodników, którzy nie będą mogli skupić się na grze” – napisał dziennik „La Nacion”. Prezydent argentyńskiej federacji Julio Grondona ma jednak nadzieję, że uda mu się scalić drużynę i zmotywować piłkarzy do jeszcze lepszych występów. – Historia naszego futbolu dzieli się na dwa etapy: przed i po Maradonie – powiedział w środę w wywiadzie dla jednej ze stacji radiowych. – Od dawna chciałem, by został trenerem drużyny narodowej.

Maradona przyznał, że marzył o tym od dziecka. Zastąpi Alfio Basile, który z powodów osobistych zrezygnował ze stanowiska kilkanaście godzin po historycznej porażce z Chile (0:1) w eliminacjach mistrzostw świata 2010. Wprawdzie zostawił reprezentację na trzecim, premiowanym awansem miejscu, ale ten wynik zaciera prawdziwy obraz. Zespół nie prezentuje się na miarę swoich możliwości, wygrał zaledwie jeden z siedmiu ostatnich meczów, a droga do Republiki Południowej Afryki stała się bardziej wyboista.

Teraz nie można już sobie pozwolić na potknięcia. Maradona ma dużo czasu na obserwację zawodników, bo kolejne pojedynki o punkty czekają jego drużynę dopiero w marcu. Wcześniej Argentyna zagra towarzysko ze Szkocją (19 listopada w Glasgow) i Francją (11 lutego w Marsylii).

„Maradona ryzykował w życiu już wiele razy. Objęcie posady selekcjonera reprezentacji Argentyny to chyba najodważniejsza decyzja w jego karierze” – ocenia „Times”.

[srodtytul]Pokolenie ‘86[/srodtytul]

El Diego ma dostać do pomocy Carlosa Bilardo. Trener, który w 1986 roku zdobył z Argentyną mistrzostwo świata, zostanie prawdopodobnie dyrektorem sportowym. – Jeśli Maradona będzie słuchał jego rad, zajdzie daleko – uważa Pele. – Przeważnie wielcy piłkarze nie są dobrymi szkoleniowcami. Wręcz przeciwnie, często zawodnicy bez znaczących sukcesów, jak Wanderlei Luxemburgo, robią kariery jako trenerzy – dodaje.

Już słychać głosy, że Maradona będzie odpowiadał jedynie za selekcję i dobrą atmosferę, a prowadzeniem treningów, przygotowaniem i taktyką zajmą się jego asystenci, znajomi z czasów gry w kadrze: Sergio Batista (z młodzieżową reprezentacją wywalczył złoty medal olimpijski w Pekinie), Jose Luis Brown czy Pedro Troglio.

Corrado Ferlaino, były prezydent Napoli, z którym Maradona dwukrotnie triumfował w Serie A, przypomina, że legendarny piłkarz już we Włoszech sprawdził się w roli szkoleniowca, gdy jego koledzy odwrócili się od trenera Ottavio Bianchiego. Marcello Lippi jest przekonany, że zawodnicy pójdą za nim w ogień.

W Argentynie mają na ten temat inne zdanie. Opinia publiczna przyjęła informację o nominacji Maradony z umiarkowanym entuzjazmem. Jak pokazują wyniki internetowego głosowania przeprowadzonego przez gazety „La Nacion” i „Clarin” ponad 70% osób jest niezadowolonych z decyzji związku. Oni stawiali na bardziej doświadczonego Carlosa Bianchiego, byłego trenera m.in. Boca Juniors Buenos Aires.

[srodtytul]Niebezpieczny nałóg[/srodtytul]