PZPN: związek ludzi zadowolonych

Ilu statystyk by wiceprezes Antoni Piechniczek nie zestawił, w ile delegacji jeszcze nie pojechał, na końcu będzie musiał dojść do tego samego wniosku co ci wszyscy, którzy bojkotują PZPN: staliśmy się 40-milionową wioską wyrzuconą na peryferie futbolu.

Jeśli przeliczyć liczbę mieszkańców i bogactwo kraju na znaczenie w tej dyscyplinie sportu, to być może jesteśmy nawet rekordzistami świata w marnowaniu możliwości.

[srodtytul] Znikąd pociechy[/srodtytul]

W naszej wiosce żyje się całkiem komfortowo. Można zarobić w każdej roli: piłkarza, działacza, trenera. Sponsorzy są, telewizje dobrze płacą za prawa do meczów. Za prawa do ligi nawet absurdalnie dobrze. Ale to nas w żaden sposób do świata nie przybliża. Benzyna się leje, ale koła buksują albo samochód jeździ wkoło.

Nie chodzi o brak awansu na mundial w RPA. Sławniejsi od nas na niego nie pojadą. Drużyn, które grały półtora roku temu w Euro, a teraz są w gruzach, jest kilka. Ale innym zostanie coś na pocieszenie. Turkom kluby w Lidze Mistrzów i wpływowy wiceprezes UEFA Senes Erzik, Czechom piłkarze w wielkich europejskich drużynach. Rumunom i klub w Lidze Mistrzów, i sławy za granicą. Polsce zostają rezerwowi bramkarze w wielkich klubach i Euro 2012, którego będziemy się trzymać jak niepodległości, bo to już nasz ostatni most do wielkiego świata.

Przedostatnim mostem była reprezentacja, ale nawet ona w ostatnim roku nie promowała już piłkarzy na tyle, by wyjeżdżali do dobrych zagranicznych klubów. Kluby nie promują ich od dawna. Gdzie nie spojrzeć, jest gorzej. Reprezentacja młodzieżowa przegrywa u siebie z Holendrami 0:4.

Polskiego trenera z sukcesami za granicą nie można znaleźć bliżej niż w Ameryce Północnej, gdzie pracują Robert Warzycha i Piotr Nowak. Znów nie będzie polskiego arbitra na mundialu, a żeby było śmieszniej, w tej konkurencji podupadliśmy akurat wtedy, gdy w PZPN rządzili byli sędziowie.

Nie mamy żadnego naprawdę wpływowego działacza w FIFA i UEFA, choć swoich ludzi w Komitecie Wykonawczym europejskich władz futbolu mają np. Cypr, Słowacja, Izrael i Litwa. Nie mamy nawet menedżera piłkarskiego z na tyle dobrymi kontaktami, by jego słowo było rekomendacją dla pracodawców z zagranicy.

[srodtytul]Siła rozpędu to mało [/srodtytul]

Najgłośniejsze nasze transfery ostatnich lat robili pośrednicy zagraniczni. A co najgorsze, jeśli słuchać działaczy PZPN, jest nam z tym całkiem dobrze. Nikt nas niczego nie będzie uczył, sami sobie poradzimy, bo wiemy najlepiej. To samozadowolenie jest jak kamień młyński u szyi.

Wszyscy nasi towarzysze niedoli z tych eliminacji popełnili taki właśnie błąd: byli pewni, że nie trzeba wiele zmieniać, że siłą rozpędu dojadą do mety. W Turcji trener Fatih Terim tak przywiązał się do piłkarzy, z którymi awansował do półfinału Euro, że nie dawał się przekonać do zmian nawet po kolejnych niepowodzeniach.