Trybuny mówią: nie

Korespondencja z Krakowa

Dla mistrzów Polski to nie tylko mecz ostatniej szansy w Lidze Europejskiej, to także mecz o uratowanie pomysłu na drużynę w obecnym kształcie.

Ponad rok temu do Krakowa przyszedł holenderski trener Robert Maaskant z holenderskim dyrektorem sportowym Stanem Valckxem i zdobyli mistrzostwo Polski armią zaciężną. Eksperyment zrobienia z Wisły Interu Mediolan, w którym tylko czasem gra jeden Włoch, chyba się nie powiódł. Gdy przyszły gorsze wyniki, stadion opustoszał, a ci, co na trybunach zostali, zaczynają się buntować.

Lekcja geografii

Mecz z Jagiellonią Białystok w pierwszym składzie rozpoczął tylko jeden Polak – Cezary Wilk. Zazwyczaj jest rezerwowym, ale kiedy kontuzję leczy Radosław Sobolewski, zajął jego miejsce. Gdy był zdrowy, w składzie mieścił się jeszcze Patryk Małecki.

Reszta to już lekcja geografii: Honduras, Kostaryka, Estonia, Holandia, Serbia, Bośnia, Czechy, Niemcy, Argentyna, Słowenia, Izrael i Bułgaria. Krakowska wieża Babel nikomu nie przeszkadzała, gdy walczyła o Ligę Mistrzów. Stadion zapełniał się i wierzył, ale wiadomo było, że kibicom z taką drużyną trudno będzie się identyfikować.

Podczas meczu z Jagiellonią trybuny przemówiły. „Ściągnij rodaków, postaw na młodych Polaków" i „Lamey, Jaliens, dziękujemy, już oglądać was nie chcemy" – śpiewali ci, którzy przyszli na mecz wygrany 3:1 po  błędach sędziego na korzyść Wisły. Kew Jaliens i Michael Lamey to Holendrzy, którzy zawodzą od początku sezonu.

– Kibice znaleźli winnych. Przytrafiły nam się gorsze mecze, ale do lidera w ekstraklasie tracimy tylko jeden punkt. Kiedy budowaliśmy Wisłę, chcieliśmy także sprowadzić kilku Polaków, ale ceny dyktowane przez kluby były nie do zaakceptowania – mówi Maaskant. Jaliens od meczu z Jagiellonią odmawia wywiadów, Lamey nie chciał nawet, by przetłumaczono mu, co śpiewali kibice.

Obaj Holendrzy są mało zwrotni, przyjechali do Polski, bo nie poradziliby sobie w innych ligach, ale wydawało się, że do podbicia serc kibiców wystarczy samo doświadczenie. Jaliens dziesięć razy grał w reprezentacji Holandii, był na mundialu w Niemczech, w Eredivisie wystąpił ponad 300 razy. Według Maaskanta nie zawodzi także w Wiśle – daje drużynie spokój i jest przywódcą w obronie. Kibicom podpadł także po meczu z Legią, gdy powiedział, że takie spotkanie można przegrać.

To wówczas Maaskanta zaczęto pytać o wiślacką młodzież. Michał Czekaj i Daniel Brud dostali szansę tylko w spotkaniu z Koroną Kielce, gdy Wisła wystawiła rezerwy, szykując się do meczu z Apoelem  Nikozja o Ligę Mistrzów. – To ja obserwuję treningi i lepiej niż kibice wiem, na co stać naszą młodzież. Legia kilka lat temu postawiła na swoją akademię, teraz zaczyna zbierać tego owoce. Mam nadzieję, że w Krakowie też tak będzie, ale przecież walczymy o mistrzostwo w każdym sezonie – tłumaczy Maaskant.

Kiedy Wiśle nie szło jeszcze za poprzedniego trenera Henryka Kasperczaka, schodzący z boiska Paweł Brożek, Maciej Żurawski czy Arkadiusz Głowacki zdenerwowani prosili dziennikarzy, by o przyczyny porażki pytać obcokrajowców.

Pod ścianą

Maaskant  zrezygnował z tych, którzy przez lata zasiedzieli się w Krakowie. Budując z Valckxem nową drużynę, przekonywał, że dla kibiców paszporty nie mają znaczenia. A jednak  mają, kiedy zespół zaczyna przegrywać. Od eliminacji Ligi Mistrzów Wisła cierpi na syndrom pustych trybun. Na dzisiejszym meczu z Fulham 15 tysięcy to spodziewane maksimum. Ani trener, ani prezes nie chcą przyznać, że to przez słabe wyniki i obcokrajowców. Szukają przyczyn gdzie indziej.