Mecz o mistrzostwo świata na Maracanie

Jeśli wygrywa się 7:1 w półfinale mistrzostw świata z Brazylią na jej stadionie, trudno nie popaść w samozachwyt. Ten mecz przeszedł do historii, będzie wspominany przez kolejne dekady. Trudno się spodziewać, by Niemcy w najbliższym czasie zagrali jeszcze lepiej albo żeby Brazylia została równie upokorzona.

Niemcy płyną na wysokiej fali. Po krytyce za mecz z Algierią, kiedy do zwycięstwa potrzebowali dogrywki, czy za nudne spotkanie z Francją w ćwierćfinale stali się bohaterami mediów i kibiców. To Niemcy i Hiszpania w ostatnich latach grali najpiękniej na świecie, ale w Brazylii poza efektownym zwycięstwem nad Portugalią (4:0) piłkarze Joachima Loewa pozwolili, by najlepszym zawodnikiem drużyny ogłoszono bramkarza Manuela Neuera. Piłkarze niby nie przejmowali się krytyką, mówili, że gdyby byli reprezentacją Włoch, to wszyscy zachwycaliby się ich skutecznością, jednak dopiero triumf nad Brazylią pozwolił im uwierzyć w to, że po 24 latach znowu mogą wywalczyć mistrzostwo świata.

– W półfinale udało nam się zaskoczyć przeciwnika. Rywale byli w szoku po naszych golach i nie mogli wrócić do normalnego rytmu. Oczywiście, że nie spodziewałem się aż tak wysokiego zwycięstwa, jednak wiedziałem, że jesteśmy lepsi. Przed finałem przyda nam się jednak trochę pokory, od środy nie myślimy już o Brazylii, do wypełniania planu brakuje nam jeszcze jednego zwycięstwa – mówił Loew.

Litościwi Niemcy

Półfinał wyglądał jak trening. Mats Hummels przyznał, że podczas przerwy wspólnie z kolegami postanowili nie upokarzać przeciwników. Tak samo było podczas finału Euro 2012 w Kijowie, kiedy przy prowadzeniu Hiszpanii z Włochami 4:0 kapitan Iker Casillas krzyczał do swoich kolegów, by mieli szacunek dla rywala i nie strzelali już więcej goli. Litość po niemiecku jest trochę brutalniejsza, bo przecież po przerwie Andre Schuerrle dołożył jeszcze dwa gole. W Niemczech podobno mało kto je widział, bo przy stanie 5:0 ludzie wyszli na ulice świętować.

– Współczuję trenerowi Scolariemu i brazylijskim piłkarzom, bo wiem, co przeżywają. Kiedy organizowaliśmy mundial w 2006 roku, przegraliśmy z Włochami, tracąc dwa gole pod koniec dogrywki. Teraz nie możemy sobie pozwolić na utratę koncentracji, nie możemy się zatrzymać – mówił Loew, chociaż porażkę 0:2 z Włochami trudno porównać do tego, co Niemcy zrobili z Brazylijczykami.

Rewolucja Loewa trwa od wielu lat, przyzwyczailiśmy się do tego, że niemieccy piłkarze grają dobrze w wielkich imprezach. Cztery lata temu trzecie miejsce, osiem lat temu – także, do tego doszedł finał Euro 2008 i półfinał 2012.

W Niemczech po upokorzeniu na Euro 2000, kiedy reprezentacja nie wyszła z grupy, federacja piłkarska przedstawiła plan naprawy. Inaczej niż w innych krajach, gdzie za rozwój swoich talentów odpowiadają kluby, Niemiecka Federacja Piłkarska wzięła to w swoje ręce.

Zorganizowała specjalny program dla sześciolatków, zajęcia prowadzone są przez trenerów z certyfikatem federacji na terenie całego kraju. Po dwóch latach zajęć skauci wybierają najlepiej rokujących chłopców do klubowych akademii. Musiały one powstać przy każdym pierwszo- i drugoligowym klubie, w ciągu ośmiu lat wydatki na szkolenie młodzieży podwoiły się i sięgają 100 milionów euro rocznie.

Chorzy i zmęczeni

Pierwsi absolwenci tej nowej szkoły mają teraz po 18 lat. Piłkarze Loewa są bardzo młodzi, jednak nie aż tak.

Thomas Mueller ma 23 lata i dziesięć goli na mundialach, Toni Kroos to jego rówieśnik, Mats Hummels jest rok starszy, podobnie jak Mesut Oezil. 22-letni Mario Goetze to lider nowej fali. W kadrze jest także 19-letni Julian Draxler. Zagrał przeciwko Brazylii, bo Loew potraktował końcówkę meczu jako okazję do eksperymentów.

Na rewolucji szkoleniowej zyskały także kluby, w Bundes-?lidze większość zawodników to Niemcy, wielkie gwiazdy nie wyjeżdżają do Anglii czy Hiszpanii. W Premiership zdarzają się mecze, w których na boisku nie ma żadnego Anglika, i może dlatego  reprezentacja nie wychodzi z grupy na mundialu i zdobywa tylko jeden punkt.