Jan Furtok niejednej bramki. Dawał ludziom radość

On był legendą, bo stał się synonimem Górniczego Klubu Sportowego Katowice w czasach, kiedy ten należał do najlepszych w Polsce. Każdy kibic żółto-zielono-czarnych wiedział, że jak „Jasiu" jest na boisku, to zwycięstwo mamy w kieszeni. I zazwyczaj dzięki niemu przenosili się w takie sfery radości, które pozwoliły im wierzyć, że można pokonać Legię, Górnika, Ruch, Lecha... Tak było. W latach osiemdziesiątych GKS dwukrotnie zajmował drugie miejsce w lidze i zdobywał Puchar Polski.

Prowadzili go wtedy najlepsi trenerzy: Alojzy Łysko, Władysław Żmuda, Orest Lenczyk, Zdzisław Podedworny. Bronił Franciszek Sput a po nim Janusz Jojko, obronę trzymali Piotr Piekarczyk i Krzysztof Zając lub Roman Szewczyk, w pomocy Janusz Nawrocki, Marek Biegun, Piotr Świerczewski, Jerzy Wijas, w ataku – oprócz Furtoka - Marek Koniarek, Mirosław Kubisztal... To byli giganci polskiej ligi lat osiemdziesiątych i pierwszych następnej dekady.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Nie żyje Jan Furtok, największa legenda GKS-u Katowice

GKS Katowice poinformował, że po długiej chorobie, w wieku 62 lat zmarł Jan Furtok - najlepszy st...

Z 85 bramkami w 209 meczach Furtok pozostaje najlepszym strzelcem w historii klubu. W 1986 roku, w finale rozgrywek o Puchar Polski na Stadionie Śląskim GKS trenera Alojzego Łyski pokonał Górnika Huberta Kostki 4:1. Trzy bramki strzelił Furtok, czwartą dołożył Koniarek. I nikt nie mówił o sensacji. Rok później GKS znów dotarł do finału, gdzie dopiero po karnych przegrał ze Śląskiem.

Jan Furtok. Rekord poprawił dopiero Robert Lewandwoski

Nic dziwnego, że Furtok znalazł się w kadrze na mundial w Meksyku, ale wystąpił tylko w jednym meczu, z Brazylią, i to przez pół godziny. Konkurencja była wtedy olbrzymia. W ataku mogli grać Dariusz Dziekanowski, Jan Urban, Włodzimierz Smolarek lub Zbigniew Boniek.

Wracał więc niepocieszony, ale to, co wyprawiał na polskich boiskach, zwróciło uwagę w Niemczech. W 1988 roku Furtok został więc zawodnikiem Hamburger SV. Był jednym z pierwszych Polaków, którzy zrobili prawdziwą karierę w Bundeslidze (przed nim w HSV zachwycał dryblingami Mirosław Okoński).

W ciągu niecałych ośmiu sezonów – najpierw w HSV, a potem w Eintrachcie Frankfurt - w 188 meczach zdobył 60 bramek. Do tego wyniku zbliżył się Andrzej Juskowiak, a pobił go dopiero Robert Lewandowski.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Johan Neeskens. Odleciał kolejny wielki Holender

Kiedyś wszyscy chłopcy marzyli, aby zostać Johanem Cruyffem, ale selekcjoner Holendrów chciał być...

Furtok rozegrał w reprezentacji 36 meczów. Zdobył w nich dziesięć bramek, ale wspomina się jedną, o której on sam nigdy nie chciał mówić. Jeśli jakiegoś dziennikarza nie znał, to zgadzając się na wywiad robił zastrzeżenie: dobrze, porozmawiamy, ale nie o San Marino.

Jan Furtok. Rysa na wizerunku dobrego człowieka

Był dobrym człowiekiem – przyzwoitym, powszechnie lubianym, mającym w sobie dużo ciepła, chętnym do udziału w charytatywnych spotkaniach. Dlatego to, co wydarzyło się na stadionie Widzewa 28 kwietnia 1993 roku sprawiło, że na jego wizerunku pojawiła się rysa.

Reprezentacja rozgrywała mecz eliminacji mistrzostw świata z San Marino i była, rzecz jasna, stuprocentowym faworytem. Ale, jak to już wcześniej lub później w podobnych sytuacjach bywało, nie podołała. Goście dobrze się bronili, a my, lekceważąc ich, z każdą minutą byliśmy bardziej nerwowi, bo nic nam nie wychodziło. Aż nadeszła 70. minuta gry. Roman Kosecki wpadł na lewym skrzydle w pole karne, podał na środek, Furtok wyprzedził stopera i piłka znalazła się w siatce.