Franz Beckenbauer – Cesarz na zawsze

Jest jak marka rozpoznawalna na całym świecie. Zdobył sławę jako piłkarz, umocnił ją jako trener i od lat, nie musząc już dużo robić, zbiera owoce dawnych sukcesów i popularności

Aktualizacja: 30.04.2008 08:16 Publikacja: 30.04.2008 04:06

Franz Beckenbauer z pucharem za zwycięstwo

Franz Beckenbauer z pucharem za zwycięstwo

Foto: EAST NEWS

Franz Beckenbauer miał 21 lat, gdy na mistrzostwach świata w Anglii (1966) grał w pierwszej jedenastce Niemiec, która zdobyła wicemistrzowski tytuł. W meczu finałowym był najmłodszym zawodnikiem na boisku.

To pierwszy z jego trzech mundiali. Po srebrnym medalu w Anglii, w roku 1970 był brązowy, a w 1974 złoty. Mógł jechać na jeszcze jedne mistrzostwa, ale wolał spokojnie wykorzystywać sławę, grając w Cosmosie Nowy Jork z Pele.

W roku 1971 trener RFN Helmut Schoen znalazł Beckenbauerowi nowe miejsce na boisku. Przeniósł go z pomocy na środek obrony, dodając za partnera Georga Schwarzenbecka, piłkarza, o którym można było powiedzieć wszystko, poza tym, że był wirtuozem. Schwarzenbeck wykonywał za kolegę czarną robotę, dzięki czemu Beckenbauer mógł robić co innego.

I w ten sposób, wykorzystując swoje umiejętności piłkarza organizującego grę, Beckenbauer stał się pierwszym i od razu genialnym odtwórcą nowej roli – stał się libero.

A ponieważ Niemcy zostali mistrzami świata – Beckenbauer, jako nie tylko najważniejszy gracz, ale i kapitan drużyny stał się symbolem tego sukcesu. I słowo „Kaiser” przy jego nazwisku stało się uprawnione.

Kiedy dziesięć lat później (1984) Niemcy przegrali mistrzostwa Europy, Beckenbauerowi zaproponowano by został trenerem reprezentacji.

Tak wierzono w jego charyzmę i umiejętności, że złamano przy tej nominacji obowiązujące od lat zasady. Beckenbauer nie tylko nie był asystentem ustępującego trenera Juppa Derwalla, ale nie miał nawet uprawnień trenerskich.

Naruszenie zasad wyszło Niemcom na dobre. Dwa lata od nominacji „Kaisera” zajęli drugie miejsce na mundialu 1986 (przegrali w Meksyku z Argentyną Diego Maradony), a po kolejnych czterech, we Włoszech zdobyli tytuł mistrza.

Dzięki temu Franz Beckenbauer stał się mistrzem świata jako piłkarz i trener. Wcześniej udało się to tylko Brazylijczykowi Mario Zagalo. Później – już nikomu.

Po raz trzeci zwyciężył jako przewodniczący komitetu organizacyjnego mistrzostw świata, w roku 2006.

Jeśli dodać do tego życiorysu 103 mecze w reprezentacji, trzykrotne zwycięstwo z Bayernem w rozgrywkach o Puchar Mistrzów, dwukrotnie pierwsze miejsce w plebiscycie „France Football” na najlepszego gracza Europy, prezydenturę w Bayernie, będziemy mieli obraz człowieka, który osiągnął w futbolu więcej, niż ktokolwiek inny.

Franz Beckenbauer miał 21 lat, gdy na mistrzostwach świata w Anglii (1966) grał w pierwszej jedenastce Niemiec, która zdobyła wicemistrzowski tytuł. W meczu finałowym był najmłodszym zawodnikiem na boisku.

To pierwszy z jego trzech mundiali. Po srebrnym medalu w Anglii, w roku 1970 był brązowy, a w 1974 złoty. Mógł jechać na jeszcze jedne mistrzostwa, ale wolał spokojnie wykorzystywać sławę, grając w Cosmosie Nowy Jork z Pele.

Pozostało 81% artykułu
Piłka nożna
Kto chce grać z Rosjanami w piłkę?
Materiał Promocyjny
Z kartą Simplicity od Citibanku można zyskać nawet 1100 zł, w tym do 500 zł już przed świętami
Piłka nożna
Jerzy Piekarzewski. Tu zawsze brakuje 99 groszy do złotówki
Piłka nożna
Stefan Szczepłek: Trzeba dbać o pamięć Kazimierza Deyny, ale nikt nie chce pomóc
Piłka nożna
Wraca portugalska szkoła. Manchester United wybrał nowego trenera
Materiał Promocyjny
Sieć T-Mobile Polska nagrodzona przez użytkowników w prestiżowym rankingu
Piłka nożna
„Fryzjer” na wolności. Były szef piłkarskiej mafii opuścił przedterminowo więzienie