Los czuwał nad Wisłą i Śląskiem, pech Legii

W piątek wreszcie można było poczuć, ile dała takim mistrzom jak Wisła tzw. reforma Platiniego. Teraz to w decydujących rundach eliminacji Ligi Europejskiej trafia się na trudniejszych rywali niż w walce o Ligę Mistrzów. Doświadczy tego Legia, bo choć Spartak nie jest już potęgą, po 18 kolejkach zajmuje ósme miejsce w lidze rosyjskiej, to ma kilku znanych piłkarzy, reprezentantów kraju, m.in. Holendra Demy'ego de Zeeuwa sprowadzonego niedawno z Ajaksu, Irlandczyka Aidena McGeadego który z Celtikiem grał w Lidze Mistrzów, Marcosa Rojo, argentyńskiego obrońcę który był w podstawowym składzie w pierwszym meczu Copa America. Największa gwiazda to Brazylijczyk Welliton, dwukrotny król strzelców ligi rosyjskiej. Trenerem jest Walerij Karpin, który ma za sobą lata gry w lidze hiszpańskiej.

Bez gwiazd

Śląsk, choć uniknął potęg, też będzie miał raczej pod górę, bo w Rapidzie są reprezentanci Rumunii, Czarnogórzec Vladimir Bożović i kilku Brazylijczyków, a trenuje ich Razvan Lucescu, syn Mircei i do niedawna trener kadry.

W APOEL tak znanych nazwisk nie ma. – To jest drużyna bardzo zgrana, lubiąca mieć piłkę. W meczach ze Slovanem Bratysława w poprzedniej rundzie eliminacji mieli barcelońską przewagę w posiadaniu piłki. Serbski trener  Ivan Jovanović żąda od piłkarzy, by to oni kontrolowali sytuację, ma z nimi świetne relacje. Jest bardzo konsekwentny, również w trzymaniu się ustawienia 4-5-1. Brazylijczyk Macinho organizuje grę, do niego najczęściej trafia piłka. Dużym wzmocnieniem okazał sią skrzydłowy  Ivan Trickovski, reprezentant Macedonii, a zawsze groźny – napastnik Esteban Solari – mówi „Rz" komentator cypryjskiej telewizji Sigma Nektarios Petivinos. Ale też podkreśla, że to para bez faworyta.

Łatwiejszą drogę do Europy Wisła miała tylko raz – gdy odpadła z Levadią, a w decydującej rundzie czekałby na nią węgierski Debreczyn – ale nie chciała z niej skorzystać. Teraz ma być inaczej.

Opinia: Marcin Żewłakow, były piłkarz APOELU Nikozja

Nie powiem, że mistrz Polski jest faworytem, bo nie byłby nim w starciu z żadnym z potencjalnych rywali w tej rundzie. Ale APOEL nie jest klubem, wobec którego Wisła musi mieć kompleksy. Spotykają się dwie bardzo podobne drużyny, obie opierające się na obcokrajowcach. Może w Wiśle jest większa gorączka awansu, ale nie sądzę, żeby w APOEL podchodzili do tych meczów na zasadzie: jak się uda to dobrze, a jak nie, to trudno. Chcą być pierwszym cypryjskim klubem, który awansuje do Ligi Mistrzów drugi raz. No i trener Ivan Ivanović nie jest człowiekiem, który odpuszcza w jakiejkolwiek sprawie. U niego reguły były jasne: nie ma gwiazd, jest taktyka i dyscyplina, nikt nie robi niczego dla siebie, tylko dla drużyny. Ani trener, ani szefowie klubu nie są zwolennikami szybkich zmian. Skład niewiele się różni od tego, który w sezonie 2009 – 2010 grał w Lidze Mistrzów. Gdy z Kamilem Kosowskim odeszliśmy z APOEL, na nasze miejsce sprowadzono Brazylijczyków Gustavo Manducę i Ailtona Almeidę. To dzisiaj kluczowi piłkarze tej drużyny.