Włoski atut: świeże myśli i młodość

We Włoszech walczą z mitami. Rozgrywki podstarzałych gwiazd, dla których wynik 0:0 jest szczytem marzeń, to już przeszłość. W Serie A pada najwięcej goli w Europie, mecze są atrakcyjne, a nowi idole rodzą się na kamieniach.

Włochom trudno było się pogodzić, że nadszedł już czas pożegnania z Alessandro Del Piero, Clarencem Seedorfem, Alessandro Nestą czy Filippo Inzaghim. Kryzys finansowy spowodował, że nie udało się też zatrzymać gwiazd – kiedy odchodzili Zlatan Ibrahimović, Ezequiel Lavezzi, Thiago Silva czy Diego Forlan, który w Interze zupełnie się nie sprawdził, wydawało się, że za chwilę ostatni zgasi światło.

Kraj, który od dawna kreował nowe trendy w piłkarskiej taktyce, jakby godził się z usunięciem w cień. Nikt nie wiedział, jak będzie bez trenerskich sław – Fabio Capello, Marcelo Lippiego, Jose Mourinho. I bez wielkich pieniędzy, których nigdy wcześniej nie brakowało.

Długi cień Mourinho

Pogodzeni z kryzysem właściciele klubów zmuszeni byli postawić na młodych zawodników i trenerów nowego pokolenia. Juventus Turyn po poprzednim sezonie, w którym nie przegrał meczu, znowu miał być poza zasięgiem, a okazało się, że świeże myśli na ławce rezerwowych są w stanie zrobić z ligi włoskiej bardzo atrakcyjne rozgrywki. Do walki o mistrzostwo włączyło się kilka równorzędnych drużyn.

Na kolejkę przed zakończeniem fazy grupowej w Lidze Mistrzów awans zapewnił sobie Milan, Juventus rozbił w pył grającą o wszystko Chelsea i potrzebuje tylko punktu w meczu z Szachtarem. Inter, Napoli i Lazio przeszły przez swoje grupy w Lidze Europejskiej. Włoska piłka odrodziła się niespodziewanie, bez ostrzeżenia.

Inter bardzo długo cierpiał po zdobyciu Pucharu Mistrzów w 2010 roku i odejściu Mourinho do Realu. Portugalczyk zostawił po sobie na San Siro długi cień i piłkarzy, z których – jak zwykle – wycisnął wszystko. Właściciel klubu Massimo Moratti miotał się, szukając nowej drogi, aż w końcu postawił na Andreę Stramaccioniego. Nowy trener ma 36 lat, jest o trzy lata młodszy od ciągle grającego obrońcy Javiera Zanettiego.

W poprzednim sezonie Moratti, zamiast jechać na mecz z Juventusem, wolał wybrać się na finał juniorskiej Ligi Mistrzów, w którym Inter wygrał po rzutach karnych z Ajaksem. Następnego dnia trener zwycięskiej drużyny zajął się pracą z seniorami. Drużyna Stramaccioniego w tym sezonie wygrała dziesięć meczów z rzędu we wszystkich rozgrywkach, w tym derby z Milanem i z niepokonanym od 49 meczów Juventusem. Mourinho w najlepszym sezonie był w stanie wygrać tylko serię pięciu spotkań.

Stramaccioni znalazł świetny kontakt z piłkarzami, którzy są pod wrażeniem jego metod. Opracował kilkadziesiąt schematów rozwiązań rzutów wolnych i karnych, doskonale rozszyfrowuje styl gry przeciwników. Inter depcze Juventusowi po piętach, mimo że niemal przez cały sezon kontuzję leczy Wesley Sneijder. Za to dwudziestoletni Philippe Coutinho na początku rozgrywek czarował na wszystkich stadionach.

Jeszcze więcej zamieszania narobił w Milanie jego rówieśnik Stephan El Shaarawy, który jest największą gwiazdą ligi. Strzelił 10 goli w Serie A, trafił też w meczu reprezentacji Włoch przeciwko Francji. El Shaarawy w Milanie pełnym weteranów zapewne nigdy nie dostałby prawdziwej szansy.

Milan fatalnie zaczął sezon i dopiero pnie się w górę tabeli. Przez długi czas piłkarze przypominali przypadkową zbieraninę, sezon spisywano na straty, ale trenera Massimiliano Allegriego zapewniano, że może pracować spokojnie. Do pierwszego składu trafił wychowanek, 20-letni Mattia De Sciglio, obok niego gra 25-letni Kevin Constant, liderem pomocy, nowym Gennaro Gattuso, stał się Kevin Prince-Boateng, który doskonale odnalazł się w lidze włoskiej. Milan w niedzielę pokonał Juventus i pojawił się już w górnej połowie tabeli. Chmury przegonił sam Silvio Berlusconi, który planuje wrócić do polityki, a to dla klubu zawsze oznaczało złote czasy.