Legia w tygodniu poprzedzającym piątkowy mecz pracowała z psychologiem. Jan Urban nie widział słabych stron w przygotowaniu fizycznym, powtarzał, że ma najsilniejszy skład w lidze i martwił się tylko tym, że jego zawodnicy nie wytrzymują presji faworyta. Jeśli problem rzeczywiście tkwił w głowach, zwycięstwo w Bielsku-Białej raczej nie pozwoli uwierzyć we własną wielkość. Wielkiej różnicy klas na boisku nie było widać, a trzy punkty trzeba było wyszarpać.
Podbeskidzie na wiosnę wywalczyło do tej pory cztery punkty, w pierwszej kolejce niespodziewanie gromiąc Jagiellonię 4:0. Drużyna Dariusza Kubickiego ciągle jednak dramatycznie broni się przed spadkiem, dlatego z Legią postanowiła grać o zwycięstwo. Pierwsza połowa była wyrównana, a każda minuta bez strzelonego gola powodowała w drużynie gości coraz większe zdenerwowanie.
– Podobał mi się fragment od początku drugiej połowy, do momentu kiedy zdobyliśmy pierwszą bramkę – mówił po meczu Urban.
Dośrodkowywał Miroslav Radović, niziutki Jakub Kosecki wygrał walkę w powietrzu, piłka po jego uderzeniu głową trafiła w poprzeczkę, a Marek Saganowski nie miał problemów przy dobitce. Była 53 minuta i wydawało się, że teraz już pójdzie z górki.
Podbeskidzie wyrównało dwadzieścia minut później, kiedy Duszan Kuciak nie poradził sobie ze strzałem Roberta Demjana.
