Wolno biega, szybko myśli

Tak jak robi to Andrea Pirlo, już się dzisiaj nie gra. Ale pewnie każdy trener chciałby go mieć w drużynie.

Publikacja: 16.06.2014 02:00

Wolno biega, szybko myśli

Foto: AFP

Pirlo 15 maja skończył 35 lat. Mało już jest piłkarzy w tym wieku. Jeszcze mniej gra w jednej z najlepszych reprezentacji świata, i to na najwyższym poziomie. On pełnił jedną z najważniejszych ról już w roku 2006, kiedy Włosi zdobywali tytuł mistrza świata. Minęło osiem lat i nic się nie zmieniło. Squadra Azzurra została wicemistrzem Europy, teraz, na mundialu, pokonała Anglię. Niektórzy z angielskich przeciwników Pirlo byli od niego młodsi o kilkanaście lat.

Pirlo jest ostatnim rozgrywającym, który decyduje o wszystkim w swojej drużynie

Jego wielkość i przewaga nad konkurentami polega na wzorcowym panowaniu nad piłką. Pirlo wolno biega, ale szybko myśli. Jest bodaj ostatnim rozgrywającym, który decyduje o wszystkim, co dzieje się w jego drużynie. Dawniej nazywano takich playmakerami, spielmacherami, dziś ta funkcja zaginęła. Przejęli ją wytrenowani do granic możliwości gracze linii środkowej – szybcy, kościści, mający zdrowie na półtorej godziny biegania. Jeden się zmęczy – zastąpi go drugi. Drugi padnie – trener wprowadzi rezerwowego, który będzie grał tak samo, bo jest klonem poprzednika.

Zwolennicy tej teorii uważają, że we współczesnym futbolu tacy rozgrywający, jak Bobby Charlton, Didi, Guenter Netzer, Michel Platini, Kazimierz Deyna, nie mieliby szans. Przede wszystkim nikt nie pozwoliłby im na spokojne przyjęcie piłki. A bez piłki byliby bezużyteczni. Poza tym wyłączenie jednego takiego zawodnika z gry jest stosunkowo proste. Wystarczy to zrobić, a przeciwnik straci podstawowy atut. Kiedy odpowiedzialność za organizację spoczywa na kilku graczach, słabszy dzień jednego nie stanowi problemu.

Jest w tym wiele racji. Tyle że wymienieni z nazwiska piłkarze i jeszcze kilku innych w historii futbolu miało tę cechę, że w swoich czasach byli najlepsi i wyłączenie ich z gry nie było takie proste. W reprezentacji Włoch kimś takim był Gianni Rivera z Milanu, w swoim czasie najlepszy piłkarz Europy. Kiedy pojawił się Deyna, Włosi nazwali go polskim Riverą.

Pirlo nawiązuje swoją grą do Rivery, ale jest piłkarzem dzisiejszych czasów. Fantastyczny technicznie, wspaniale podaje i strzela, a do tego wyprzedza myśli przeciwników. Porusza się wolno, ale ekonomicznie. Gra w tropikach Manaus nie zrobiła na jego organizmie większego wrażenia. Młodsi gorzej to znieśli. Nie denerwuje się, a przynajmniej nie widać po nim żadnych emocji, co dla rywali też bywa frustrujące. Z rzutów wolnych trafia piłką tam, gdzie chce, przy jego karnych to bramkarzom trzęsą się nogi.

Już kilka razy mówiono, że kończy karierę. Milan potraktował to poważnie i trzy lata temu rozwiązał z nim kontrakt, uznając, że niepotrzebny mu emeryt, za którego musi płacić  włoski ZUS. Juventus wziął wtedy Pirlo z pocałowaniem ręki, a on odwdzięczył się grą, która doprowadziła klub z Turynu do kolejnego tytułu mistrza Włoch. W maju Juventus przedłużył umowę o dwa lata. Też bym to zrobił.

Pirlo 15 maja skończył 35 lat. Mało już jest piłkarzy w tym wieku. Jeszcze mniej gra w jednej z najlepszych reprezentacji świata, i to na najwyższym poziomie. On pełnił jedną z najważniejszych ról już w roku 2006, kiedy Włosi zdobywali tytuł mistrza świata. Minęło osiem lat i nic się nie zmieniło. Squadra Azzurra została wicemistrzem Europy, teraz, na mundialu, pokonała Anglię. Niektórzy z angielskich przeciwników Pirlo byli od niego młodsi o kilkanaście lat.

Pozostało jeszcze 83% artykułu
Piłka nożna
Puchar Króla jedzie do Barcelony. Realowi uciekło kolejne trofeum
Piłka nożna
Zamieszanie wokół finału Pucharu Króla. Dlaczego Real Madryt groził bojkotem?
Piłka nożna
Będzie nowy trener Legii? Pojawia się coraz więcej nazwisk
Piłka nożna
W sobotę Barcelona - Real o Puchar Króla. Katalończyków zainspirować ma Michael Jordan
Piłka nożna
Zbliża się klubowy mundial w USA. Wakacji w tym roku nie będzie