Pożegnanie z duchami

Michał Kołodziejczyk ?z Rio de Janeiro

Przez kilka lat reprezentacja Niemiec wyznaczała trendy. Joachim Loew te w modzie, kiedy sam dobierał garnitury swoim piłkarzom, a podwinięte do łokci rękawy jego białych koszul stały się klasyką.

Piłkarze na boisku starali się naśladować Hiszpanię w ilości wymienianych podań i szybkości zmian pozycji. Ale futbol nie stoi w miejscu, tiki-taka nie żyje, a Niemcy być może nie zauważyli zmian, które zaszły przez ostatnie dwa lata.

Na cienkim lodzie

Większość drużyn, które osiągają  sukcesy, nie ma jednego ustawienia, zmienia je w zależności od tego, co się dzieje na boisku. Pięciu obrońców przy akcji rywali przechodzi w trzech przy ataku – jak ktoś ma mieć płuca ze stali we współczesnej piłce, to doktor Jekyll i Mr. Hyde, czyli boczny obrońca. To on na tych mistrzostwach często stanowi większe zagrożenie niż napastnik.

Po wymęczonym zwycięstwie nad Algierią 2:1 niemieckie media zatrąbiły na alarm. Gdyby nie Manuel Neuer w bramce, awansu by nie było, a to jednak trochę wstyd, gdy w meczu przeciwko drużynie nieuważanej przed mundialem za poważną, centralną postacią jest bramkarz. Krytyka, z jaką spotkali się Niemcy, jest równie wielka jak po porażce z Włochami na Euro 2012. Loew znowu stąpa po cienkim lodzie.

– Myślicie, że w 1/8 finału grają jacyś chłopcy z cyrku? Chcecie sukcesu na mundialu czy wolelibyście, żebyśmy pięknie odpadli? – pytał Per Mertesacker, a jego słowa większość mediów cytowała       jako skandaliczne.

Loew musiał odpowiadać na pytania, dlaczego Niemcy nie chcą grać tak jak wszyscy i Philipp Lahm zamiast na pozycji defensywnego pomocnika nie może występować na boku obrony, gdzie gwarantowałby szybkość ataków. Trener Niemców postępuje jednak tak samo jak Pep Guardiola w Bayernie Monachium i jest uparty. – Taką podjąłem decyzję i w takiej roli widzę Lahma w reprezentacji, mogę przesunąć Philippa na prawą stronę obrony tylko wtedy, kiedy nie będę miał innego wyboru – mówi.

W obronie Lahma, który na pozycji defensywnego pomocnika nie prezentuje się zbyt dobrze, stanęli wszyscy koledzy z drużyny, zresztą tak samo jak w sprawie krytyki Mesuta Oezila, któremu dostało się najbardziej, mimo że w meczu z Algierią strzelił gola w dogrywce. Neuer, który w Niemczech z dnia na dzień stał się bohaterem, twierdzi, że jemu wszystko jedno, kto gra na jakiej pozycji, bo najważniejsze są zwycięstwa. Ale Niemcy chcą czegoś więcej. I nieważne, że przed ćwierćfinałem z Francją aż siedmiu piłkarzy jest chorych. Loew ma nadzieję, że to zwyczajne przeziębienie związane z częstymi zmianami klimatu.

Być jak Vieira

Francuzi na mundialu najbardziej bali się kompromitacji. Nie na boisku, bo do tego ostatnio przywykli. Poprzedni mundial zakończyli skandalem obyczajowym, z wyzywaniem trenera i strajkiem zawodników na czele. Teraz piłkarze mieli się pozbierać i choćby trochę przypominać kadrę z 1998 roku, kiedy nie liczyło się, kto jest biały, a kto czarny i kto gra w jakim klubie.

– Jestem realistą. Nie myślę o niczym więcej niż o piątku, kiedy zagramy z Niemcami. Możemy sobie tutaj marzyć o tym, jak daleko zajdziemy, ale to nie ma żadnego sensu – mówił na konferencji przed meczem Deschamps.

Francuzi mają za sobą imponującą fazę grupową, w której pokonali 3:0 Honduras i rozbili 5:2 Szwajcarię, bezbramkowym remisem zakończyło się dopiero ich mało ważne spotkanie z Ekwadorem.

W 1/8 finału nie potrzebowali dogrywki, by poradzić sobie z Nigerią 2:0. Grają pewnie, a przede wszystkim się nie kłócą. Deschamps chwalony jest za odmłodzenie drużyny; liderem nowej kadry stał się Paul Pogba z Juventusu Turyn.

– Jest młody i świetnie reaguje na krytykę. Mimo zwycięstw nie wszystkim podoba się nasza gra. Na Paulu nie robi to wrażenia, nawet jeśli opinie ekspertów są niesprawiedliwe. On się tym nakręca i w kolejnym meczu jest jeszcze lepszy – mówi Deschamps.

Yohan Cabaye dodaje: – Na szczęście on jest dla nas jak Patrick Vieira. Wie, że ma za sobą zespół, jest pewny siebie i zrelaksowany. Krytykom zawsze odpowiada tylko na boisku.

Deschamps jest niepokonany na mistrzostwach świata od dziesięciu meczów – najpierw jako piłkarz, teraz jako trener. Gdy się okazało, że Francja w ćwierćfinale zagra z Niemcami, zaczęło się wracanie do historii.

Wspomnienie?z Sewilli

8 lipca miną 32 lata od pamiętnego półfinału mistrzostw  świata w Hiszpanii. Francuzi prowadzili w tamtym spotkaniu 3:1, ale Niemcom udało się doprowadzić do remisu i wygrać rzuty karne.

„Wracają bolesne dla francuskiego futbolu wspomnienia" – pisze „Le Parisien". I nie chodzi tylko o wynik, ale też o faul Haralda Schumachera na Patricku Battistonie. Francuz stracił przytomność i został odwieziony do szpitala.

Dla 12-letniego Deschampsa to było pierwsze zdarzenie związane z piłką nożną, jakie zapamiętał. Jego piłkarze, którzy urodzili się po 1982 roku, twierdzą, że dzięki wspomnieniom rodziców piątkowy mecz z Niemcami także traktują w wyjątkowy sposób.

– Takich rzeczy się nie zapomina – mówi Mathieu Valbuena. Michel Platini twierdzi, że nigdy nie oglądał nagrania z tamtego meczu, a nawet jeśli zaczynał, to wyłączał przy prowadzeniu 3:1 dla Francji. Rozbita psychicznie drużyna Platiniego przegrała wtedy także mecz o trzecie miejsce z Polską.

Lepsze miejsce do rewanżu niż Maracana w Rio de Janeiro nawet trudno sobie wyobrazić. Dziś Francuzi chcą się zmierzyć z historią i pożegnać złe duchy.

Strzelcy

5 goli

– J. Rodriguez (Kolumbia)

4 gole

– Neymar (Brazylia), L. Messi (Argentyna), T. Mueller (Niemcy).

3 gole

– A. Robben, R. van Persie (obaj Holandia), K. Benzema (Francja), E. Valencia (Ekwador), X. Shaqiri (Szwajcaria).

2 gole