W Poznaniu wciąż bez pomysłu

Szefowie Kolejorza postanowili gasić pożar, zwalniając Mariusza Rumaka, ale nie mieli dopiętego na ostatni guzik planu naprawczego.

W spotkaniu z Pogonią Szczecin zespół poprowadził trener tymczasowy Krzysztof Chrobak, który zapowiadał, że wiele nie zmieni i pozostanie wierny taktyce Rumaka. Efekt widać było w sobotni wieczór. Drużyna grała bez pomysłu, nieskutecznie, przespała całą pierwszą połowę.

Jakiekolwiek akcje zaczęły Lechowi wychodzić dopiero po przerwie, gdy już naprawdę poczuł nóż na gardle. Remis 1:1 powinien bardziej zadowalać Pogoń, ale to Lech miał szczęście, że udało mu się zdobyć chociaż jeden punkt.

W Poznaniu słychać było tylko doping kibiców gości. Fani Lecha ograniczyli się do wywieszenia kilku prześcieradeł z rymowankami dość wątpliwej jakości („Dobre fury i wypłaty od studentów w piłkę baty") i okazjonalnych gwizdów. Na jednym z transparentów można było przeczytać: „Teodorczyk – co najwyżej Wkra Żuromin to ty".

Jak Polska długa i szeroka, gdy któryś z klubów dopada kryzys, w ciemno można zakładać, że pojawią się transparenty lub okrzyki na trybunach „X to my", gdzie w miejsce X wstawiamy nazwę klubu. Polski kibic uwielbia się stawiać ponad zawodnikami, którzy nagle przeistaczają się z bohaterów w „najemników". Krzyczy więc, że to on jest z klubem na zawsze, a piłkarz to tylko wykonawca dobrze płatnej pracy.

W Poznaniu oburzenie kibiców wywołała wypowiedź Teodorczyka (dla jasności: wychowanka Wkry Żuromin właśnie), który po spotkaniu poprzedniej kolejki z Lechią Gdańsk odważył się powiedzieć: „Lech to my", mając na myśli piłkarzy.

Teodorczyk niewiele zrobił, by poprawić swoje notowania wśród fanów w meczu z Pogonią. Seryjnie marnował doskonałe okazje i irytował trybuny niefrasobliwością.

W pierwszej połowie mógł za darmo pobierać korepetycje z wzorcowej gry środkowego napastnika, a w roli wykładowcy wystąpił Marcin Robak. Gdy jednak po przerwie Robak na boisku już się nie pojawił (doznał urazu mięśnia dwugłowego), zniknęła też całkowicie Pogoń, a Lechowi udało się doprowadzić do szczęśliwego wyrównania.

Po tym meczu widać, że opcja z tymczasowym szkoleniowcem jest tylko przedłużaniem status quo.

Ruch w Gliwicach długimi momentami był zespołem gorszym od Piasta, ale odniósł pierwsze ligowe zwycięstwo. Zespół Jana Kociana był ostatnio jednym z najbardziej poszkodowanych. Cała Polska koncentrowała się najpierw na ukaraniu Legii walkowerem, a następnie na jej bojach prawnych (werdykt Trybunału Arbitrażowego w Lozannie ma być ogłoszony dzisiaj). Tematem numer dwa był serial z zatrudnianiem przez Lecha nowego szkoleniowca, a awans Ruchu do IV rundy eliminacji Ligi Europy przeszedł prawie niezauważony.

W meczach z Metalistem Charków (pierwszy w czwartek w Gliwicach, rewanż 28 sierpnia w Kijowie) Ruch nie będzie faworytem. Trzy punkty w spotkaniu z Piastem zawdzięcza głównie fantastycznej postawie bramkarza Krzysztofa Kamińskiego.

Tabelę zamykają Korona, Piast i Zawisza, czyli kluby, które zdecydowanie postawiły na zaciąg zagraniczny. Zarówno na ławkach trenerskich (Piast i Zawisza), jak i na murawie (wszystkie trzy). Wydawało się już, że trend, by zatrudniać anonimowych, byle zagranicznych piłkarzy, się skończył. Wspomniany wyżej tercet postępuje po staremu i przegrywa.