Polska - Szkocja: Bez kaca po szkockiej?

Hotel piłkarzy okupowały wczoraj telewizje. Dziennikarze, którzy nigdy nie byli na meczu, stawali przed kamerami, by opowiedzieć, że piłkarze właśnie udali się na spacer albo zjedli śniadanie.

To świadczy o mocy futbolu. Wystarczyło jedno zwycięstwo – oczywiście, nie pierwsze lepsze, tylko pokonanie mistrzów świata – a nagle wszystkie sukcesy tego niesamowitego dla polskiego sportu roku zostały przesłonięte.

O ile przed spotkaniem z Niemcami nikt nie dawał drużynie Adama Nawałki szans, a w mediach całkiem serio toczyła się dyskusja, czy nie lepiej mecz po prostu odpuścić, o tyle po sobotnim występie nadzieje poszybowały pod niebo.

A Polacy jak diabeł święconej wody boją się być faworytami. Przynajmniej tak to przez ostatnie lata wyglądało i zazwyczaj presji związanej z oczekiwaniami wygranej nie byli w stanie unieść.

– Dziś powinno być trochę ciekawiej – mówi Kamil Grosicki, który w meczu ze Szkocją będzie odgrywał znacznie lepiej znaną mu rolę niż w spotkaniu z Niemcami. W sobotę zarówno Grosicki, jak i ustawiony na lewej stronie Maciej Rybus przez większość czasu byli prawie bocznymi obrońcami. Ze Szkocją nie wystarczy jednak tylko bronić – trzeba będzie zaatakować.

Nawałka nie ma dobrych wspomnień z marcowego meczu towarzyskiego przegranego ze Szkocją 0:1 na Stadionie Narodowym. Wtedy wydawało się, że Polacy nie są przygotowani na tak grającego rywala. Byli jakby zaskoczeni, że do Warszawy nie przyjechali Colin Hendry z Duncanem Fergusonem – wielkie, rozstawiające rywali po kątach łokciami chłopy, ikony szkockiej piłki lat 90. – tylko z łatwością wymieniający podania piłkarze.

– Nasza reprezentacja jest taka jak jej trener Gordon Strachan – mówi Ronnie Cully, szkocki dziennikarz „Evening Timesa", zajmujący się na co dzień Celtikiem Glasgow, prywatnie przyjaciel Strachana. – Gordon był świetnym piłkarzem, ale nigdy nie imponował warunkami fizycznymi. W wyspiarskiej piłce musiał sobie radzić dzięki sprytowi i inteligencji. Dziś reprezentacja Szkocji to zespół przede wszystkim mądry.

W reprezentacji Polski w porównaniu z meczem z Niemcami będzie tylko jedna zmiana. Wbrew pierwszym optymistycznym zapowiedziom kontuzjowany jest Tomasz Jodłowiec (staw skokowy). Adam Nawałka nie poinformował wczoraj, kto go zastąpi, ale prawdopodobnie będzie to jego były podopieczny z Górnika Zabrze Krzysztof Mączyński, grający dziś w Chinach.

W sobotę głównym zadaniem Grzegorza Krychowiaka i Jodłowca było wspieranie obrońców, blokowanie i przeszkadzanie, a po odbiorze piłki posyłanie długich podań w kierunku Roberta Lewandowskiego. Polacy właściwie ani razu nie rozegrali ataku pozycyjnego przeciwko mistrzom świata. Nie musieli i nie mieli takiej szansy. Dziś Krychowiak i Mączyński będą musieli być bardziej kreatywni, a nie są w tym mocni.

– Szkocja to drużyna, która szanuje piłkę. Strachan doskonale to wie i wpaja zawodnikom, jak ważne jest jej posiadanie – analizuje Cully.  – Zespół jest uczulony na to, by nie zostać zaskoczony szybką kontrą. Piłkarze cały czas utrzymują w szeregach ład i porządek.

Sercem i mózgiem zespołu jest Scott Brown – środkowy pomocnik, który strzelił jedynego gola w marcowym meczu na Stadionie Narodowym. – U nas nie ma gwiazd, ale liderem jest oczywiście Brown. To ulubieniec Strachana. Gdy Gordon był menedżerem Celticu, kupił go z Hibernians za ponad 4 mln funtów.  To facet, który miewał kłopoty z dyscypliną, nie potrafił się skoncentrować na futbolu, ale ostatnio dojrzał. Jeśli chodzi o ofensywę, bardzo wiele zależy od skrzydłowych: Shauna Maloneya i Ikechiego Anya – uważa Ronnie Cully.