Andrea Pirlo: Strzela jakby od niechcenia

O zamiarze wyprzedzenia Sinisy Mihajlovicia (28 bramek) piłkarz Juventusu mówi otwarcie, a biorąc pod uwagę jego nienaganne maniery, nawet bezczelnie. Włoch przez 18 lat profesjonalnego kopania piłki strzelił w lidze z rzutów wolnych 25 bramek.

Dobra informacja dla Serba jest taka, że Pirlo ma już 35 lat, znajduje się więc w schyłkowym momencie kariery. Zła z kolei, że władze Juventusu mają to w nosie, czego dowodem jest obowiązujący do czerwca 2016 r. kontrakt pomocnika. Trudno się więc spodziewać, by rekord Mihajlovicia przetrwał taki napór. To już bardziej kwestia czasu niż możliwości Pirlo.

Tapczan i piłka z gąbki

„Nigdy nikomu o tym nie mówiłem, ale mam ambicję, by stać się piłkarzem, który w historii ligi włoskiej zdobył najwięcej goli bezpośrednio z rzutów wolnych" – przyznał Pirlo w wydanej niedawno biografii „Myślę, więc gram" autorstwa Alessandra Alciato.

„Pracuję nad tym od dobrych kilku lat. Kiedy byłem dzieckiem, ustawiałem tapczan przed oknem w salonie i ćwiczyłem strzały piłką z gąbki. Dziewięć na dziesięć prób kończyło się sukcesem – piłka przelatywała nad tapczanem i trafiała w punkt, w który celowałem. Pamiętam też, jak kupowałem »Gazzettę dello Sport« tylko po to, by zdobyć dołączoną do niej wówczas kasetę wideo z zapisem najlepszych rzutów wolnych. Jednym przyciskiem pilota wypuszczałem na boisko Baggio, Zico, Platiniego i uwalniałem wyobraźnię" – dodał.

Wyobraźnia działała w najlepsze. Pirlo spośród 65 bramek w Serie A blisko 40 proc. zdobył właśnie z rzutów wolnych. Popisem był zwłaszcza ostatni sezon. Najbardziej symptomatyczny wydaje się jednak gol zdobyty przez niego nie w Serie A, ale w meczu Ligi Europejskiej z Fiorentiną. 35-latek posłał piłkę w samo okienko. W tym uderzeniu było wszystko co najlepsze: siła, precyzja i pewność każdego pojedynczego ruchu do piłki i z piłką.

Każdy znakomity strzelec miał swój znak rozpoznawczy: Anglik David Beckham posyłał swoje rogale z ogromną siłą i rotacją, Brazylijczyk Roberto Carlos w drodze do piłki wykonywał mnóstwo szybkich kroczków, wreszcie Portugalczyk Cristiano Ronaldo ubóstwia każde kopnięcie sprzed 16 metrów poprzedzić symetrycznym rozstawieniem nóg.

Pirlo swojego obrzędu nie ma, za każdym razem może uderzyć inaczej, zawsze jednak pozostaje nieodparte wrażenie, jakby robił to od niechcenia.

Chociaż urodzonego w Brescii Pirlo od początku kariery uważano za świetnego specjalistę od rzutów wolnych, to właśnie ostatni sezon uczynił z niego arcymistrza tej sztuki.

Droga do doskonałości nie była jednak łatwa. Jego wzorem od zawsze był Brazylijczyk Juninho Pernambucano, którego gwiazda rozbłysła w czasach gry w Olympique Lyon, kiedy klub ten seryjnie zdobywał mistrzostwo Francji (2002 –2008).

Trzy palce

Pirlo długo nie mógł rozszyfrować kolegi, analizując jego strzały, próbował zidentyfikować, w którą część piłki dokładnie uderza. Poszukiwania trwały długo, ale się powiodły. Pomocnik Juventusu zrozumiał, że patent Brazylijczyka nie polega na tym, gdzie kopie, ale jak. Dokładnie chodziło o to, że przy uderzeniu trzeba użyć tylko pierwszych trzech palców stopy. W swojej biografii Pirlo przyznał, że olśniło go nie na treningu, meczu, podczas spaceru czy nawet snu. Złota myśl przyszła, kiedy akurat „siedział na kiblu".

Strzeleckie plany pokrzyżowała mu ostatnio kontuzja, która wyeliminowała go z gry w pierwszych pięciu kolejkach obecnego sezonu ligi włoskiej. Kolejna okazja na zbliżenie się do Mihajlovicia nadarzy się już dziś w meczu przeciwko Genoi.