Po rekordzie Bolta: święto bez pytań

Jamajski sport sam zadbał o to, żeby mu nie wierzyć. Stąd wyjechał w świat Ben Johnson, dopingowy wzorzec lat 80., po Benie niemowie przyłapano wygadanego Linforda Christie i babcię sprintu Merlene Ottey. Jamajczykiem jest trener Trevor Graham, którego działania ujawniła wpadka firmy Balco. Wciąż nie wiadomo, dlaczego Jamajska Komisja Antydopingowa (JADCO), która formalnie powstała w 2005 roku, dopiero w styczniu 2008 roku zaczęła określać ramy swej działalności i zakres współpracy z regionalnymi i światowymi odpowiednikami.

Dr Elliot nie wyjaśnił, dlaczego w roku olimpijskim sportowcy Jamajki przeszli tylko 96 testów (zaledwie sześć w okresie treningowym), i nie powie, czemu dopiero w styczniu 2009 roku władze JADCO zaczęły mówić o własnym pobieraniu próbek. I dlaczego szefową agencji została córka ministra pracy.

Boltomania przykrywa głęboki podział w jamajskiej lekkoatletyce. Z jednej strony jest popierany przez rząd i federację klub Usaina Bolta, wzmacniany od lat przez głównego sponsora reprezentacji – firmę Puma. Glen Mills, trener rekordzisty, choć jeszcze rok temu kończył odsiadkę w więzieniu z powodu oszustw finansowych, jest krajowym szefem szkolenia sprintów.

Z drugiej jest klub MVP, w którym najważniejsza postać to niepokorny trener Steven Francis, który oprócz Powella prowadzi dwie mistrzynie olimpijskie z Pekinu i grupę innych zdolnych lekkoatletów. Wszyscy startują w barwach Nike. Francis nie ceni Millsa, nie lubi Arisa. Nie chce ich wpływów w swoim klubie, nie chce słyszeć, że Powell powinien zmienić trenera.

Dopingowa wpadka piątki jamajskich sprinterów trzy tygodnie przed startem w Berlinie zamieniła się po przesłuchaniach w JADCO w szybkie ułaskawienia. Trop prowadził do grupy Millsa, więc nie dziwi, że w tej sprawie nagłe zebranie zwołał premier. Ciąg dalszy ma nastąpić, bo IAAF ma pewne wątpliwości. Parę dni później szóstka z grupy Francisa omal nie została wykluczona z mistrzostw za nieobecność na ostatnim obozie treningowym. Pomogła dopiero stanowcza interwencja działaczy IAAF. W królestwie sprintu dzieje się źle, lecz skoro Bolt bije rekordy, nie wszystkim chce się o tym głośno mówić. W Berlinie też nie ma presji na wytykanie Jamajczykom konfliktów i nadmiaru szybkości. Jest zabawa, są wspólne zdjęcia z każdym, kto ma ciemną skórę i jamajską flagę. Na Alexanderplatz położono zielono-żołtą bieżnię. Można pobiec na 20 m, dokupić za 20 euro jamajski podkoszulek oraz nowość: wycięte z poliuretanowej grubej pianki żółte męskie ramiona rozłożone w geście „Błyskawicy“. Z szelkami do noszenia na plecach.

[i]Krzysztof Rawa z Berlina [/i]