Był jedną z najważniejszych postaci polskiego sportu, ale nawet po jego śmierci wielu dziennikarzy nazwisko Szmidta napisało z błędem: Schmidt.
Urodził się w roku 1935 na Śląsku, należącym do Rzeszy, jako Josef Schmidt. Kiedy w 1945 r. weszli tam Rosjanie, rodzice, czujący się Ślązakami, nie zamierzali opuszczać domu. Jedną z cen pozostania były zmiany imion niemieckich na polskie. Josef stał się Józefem, jego brat Eberhardt – Edwardem, a siostra Ingeborg została Ireną. Po latach, kiedy startował już dla Polski, sam zmienił nazwisko na Szmidt.
Nie był jedynym Ślązakiem, przynoszącym Polsce zaszczyt, ale z tych najsławniejszych, bodaj najbardziej pechowym czy prześladowanym. Przynajmniej miał do końca takie poczucie. Całe życie przed czymś uciekał, w wyniku czego stał się człowiekiem nieufnym. Dziennikarzy unikał, uważając, że piszą, co chcą.
Józef Szmidt sportowcem został przez przypadek
W roku 2009 pojechaliśmy z Mirosławem Żukowskim do Drawska, gdzie w gabinecie burmistrza mogliśmy przez kilka godzin porozmawiać ze Szmidtem i jego żoną. Zabiegaliśmy o to przez wiele miesięcy i potrzebowaliśmy protekcji, żeby mistrz zechciał nas przyjąć. A po godzinie, w czasie której nas poznawał, już się przed nami otworzył.
To, co opowiadał, bywało szokiem, bo pokazywało nieco inne obyczaje, Wunderteam (gdzie prawie każdy myślał o sobie i o przemycie, stanowiącym źródło zysku), postawę władzy. Nawet dla nas, oczytanych, zorientowanych i doświadczonych niektóre podawane przez niego fakty były zaskakujące. Przez pierwszych kilka lat życia mówił tylko po niemiecku, polskiego zaczął się uczyć w szkole, po wojnie.
