W rzutach nasza nadzieja - przed ME w lekkiej atletyce w Zurychu

Są malkontenci, którzy powtarzają, że mistrzostwa Europy już nie mają takiego uroku jak dawniej. Ale trzeba przyznać, że jest w tym sporo racji. Odkąd w 1983 roku w Helsinkach odbyły się pierwsze mistrzostwa świata, rywalizacja o tytuł najlepszego lekkoatlety w Europie straciła swój blask. To już nie są drugie najważniejsze zawody po igrzyskach olimpijskich, na które kibice oczekiwali z wypiekami na twarzy.

Część sportowców i trenerów traktuje je jak kulę u nogi. Szczególnie w roku olimpijskim, gdyż zwykle odbywają się miesiąc przed igrzyskami. Ale zaczynające się we wtorek mistrzostwa Europy w Zurychu, mimo iż nie mają takiej rangi jak ponad 30 lat temu, są najważniejszą imprezą lekkoatletyczną w tym roku i pojawi się na nich większość najlepszych zawodników ze Starego Kontynentu.

Spokojna głowa

Większość z tych, którzy nie pojawią się w Szwajcarii, została wyeliminowana przez kontuzje. Polskich kibiców najbardziej może rozczarować nieobecność Anny Rogowskiej. Mistrzyni świata w skoku o tyczce z Berlina (2009) bardzo chciała wystartować, ale na przeszkodzie stanęły problemy z kolanem.

Mistrzostwa Europy, mimo że nie mają takiej rangi jak dawniej, są najważniejszą imprezą lekkoatletyczną w tym roku

Zabraknie w Zurychu halowego mistrza świata i Europy w biegu na 400 m Pavla Maslaka. Czech już w połowie lipca zakończył sezon, ponieważ zmaga się z urazem mięśnia uda. Złota medalistka olimpijska z Londynu w skoku wzwyż Rosjanka Anna Cziczerowa również zrezygnowała ze startu. W marcu nie brała udziału w halowych mistrzostwach świata w Sopocie. W maju startowała w mityngu Diamentowej Ligi w Eugene (wygrała z wynikiem 2,01 m), ale był to jej ostatni poważny występ w tym roku. Trenerzy Rosjanki nie chcą ujawniać, co dokładnie dolega zawodniczce. Mówią jedynie, że najpierw musi do końca się wykurować, a potem myśleć o startach.

Cziczerowa nie wystartuje, co powinno zwiększyć szanse Kamili Lićwinko. Polka w Sopocie niespodziewanie została halową mistrzynią świata (wraz z Rosjanką Marią Kucziną), uzyskując wynik 2,00 m. – Jeżeli stanę na starcie w Zurychu ze spokojną głową i będę robiła to, co potrafię najlepiej, powinno być dobrze. O medalu staram się nie myśleć i jakoś specjalnie nie nakręcać. Na pewno miło byłoby samej stanąć na najwyższym stopniu podium – mówiła lekkoatletka kilka dni przed wylotem do Szwajcarii.

Prezes PZLA Jerzy Skucha liczy, że Polacy przywiozą z Zurychu dziesięć medali. Patrząc na tabele i ostatnie wyniki reprezentantów Polski – nie jest to misja niemożliwa. Największe nadzieje jak zwykle towarzyszyć będą występom tych, którzy rzucają. Chyba nikt nie wyobraża sobie, by w finałach zabrakło Tomasza Majewskiego, Anity Włodarczyk, Pawła Fajdka czy Piotra Małachowskiego.

Majewski, jako dwukrotny mistrz olimpijski w pchnięciu kulą (Pekin 2008 i Londyn 2012), na każdych zawodach pojawia się jako jeden z faworytów. Polski kulomiot ma już za sobą operację barku i łokcia. Najgroźniejszym rywalem Majewskiego będzie Niemiec David Storl, który w tym sezonie uzyskał najlepszy wynik w karierze – 21,97 m.

Na niemieckiego rywala musi uważać także dyskobol Piotr Małachowski. Jego pojedynki z Robertem Hartingiem stają się legendą rzutu dyskiem. – Mam nadzieję, że Robert będzie dobrze przygotowany i te zawody zostaną zapamiętane tak jak konkurs z 2009 roku z mistrzostw świata w Berlinie. Jestem zdrowy, jest dobrze. Mam nadzieję, że będę w stanie rzucić w granicach 67,5–68 m i to spokojnie powinno dać medal. Ucieszyłbym się, gdyby był złoty, ale zobaczymy – mówił Małachowski w czasie obozu przygotowawczego w Spale.

Nie mówić o problemach

Wicemistrz świata z Moskwy (2013) i srebrny medalista olimpijski z Pekinu nie najlepiej wspomina swoje występy na stadionie w Zurychu. – Startowałem tam dwa razy, dwa razy bardzo źle. Tak naprawdę w zeszłym roku w Zurychu przegrałem Diamentową Ligę. To będzie trzeci start, więc może do trzech razy sztuka? – zastanawia się Małachowski.

Największe emocje będą towarzyszyły rzutowi młotem, który kilka lat temu stał się polską specjalnością. Anita Włodarczyk w tym roku jest skazana na sukces. Tym bardziej że w Szwajcarii nie wystartuje jej największa konkurentka, która pozbawiła ją złota na igrzyskach w Londynie i mistrzostwach świata w Moskwie, Tatiana Łysenko.