Stopa specjalnej troski

Korespondencja ?z Soczi

Dzień po zajęciu przez Justynę Kowalczyk szóstego miejsca w biegu łączonym na 15 km zdjęcie rentgenowskie jej stopy znalazło się na Facebooku polskiej mistrzyni nart, ze stosownym podpisem: – Prześwietlenie mojej stopy. Wielowarstwowe złamanie. Z pozdrowieniem dla wszystkich „ekspertów". Spokojnie, biegam dalej.

Czekamy na drugi bieg

W taki sposób dostaliśmy odpowiedź, co z najważniejszą polską sportową kończyną na delegacji w Rosji.  Ale to nie był koniec. Doktor Stanisław Szymanik – przewodniczący Komisji Medycznej Polskiego Związku Narciarskiego – potwierdził, że to złamanie piątej kości śródstopia i orzekł, że uraz ma charakter stabilny, można z nim startować, a więc w bucie znów znajdą się wkładki usztywniające, a w organizmie Kowalczyk środki przeciwbólowe. Kiedy trzeba doda się tzw. blokadę i będzie się traktować kończynę ze szczególną troską, m.in. zabiegami krioterapii.

Wiadomo już, że Justyna Kowalczyk pobiegnie w czwartek na 10 km stylem klasycznym, co przekazała w pierwszych słowach w sobotę, po zajęciu szóstego miejsca. Teraz wiemy również, że biegła ze złamaniem wielowarstwowym na dystansie 15 km pół na pół techniką klasyczną i łyżwową. Wciąż nie dowiedzieliśmy się natomiast, skąd się uraz wziął.

Lekarze, choć świetnie wiedzą, że stopa w coś twardego uderzyła, albo coś twardego walnęło w stopę, nie są śledczymi, poza tym poznanie przyczyny kontuzji nic już nie zmieni w procesie leczenia. (Justyna Kowalczyk w TVP powiedziała, że kontuzja nie ma nic wspólnego ze sportem, tylko jej prywatnym życiem, którego będzie strzegła).

Trochę jednak szkoda, że rentgen w wiosce „Endurance" zrobiono dopiero kilkanaście (lub więcej) dni po urazie, dobrze, że biegaczka nie czekała z nim do chwil po drugim starcie olimpijskim, jak zapowiadała. Może kiedyś powie, jak było i dlaczego zwlekała, może nie powie. Na razie czekamy na drugi bieg i rozwikłanie zagadek formy pani Justyny.

Na sobotni wysiłek Polki za plecami trzech Norweżek, jednej Szwedki i jednej Finki trzeba teraz spojrzeć nieco inaczej, choć wątpliwości, czy warto tak ryzykować zdrowie, nawet w czasie igrzysk, zapewne pozostaną.

Rosja pomaga Niemcom

Zanim polscy skoczkowie rozpoczęli wieczorny konkurs indywidualny na mniejszej skoczni, zanim przeżyliśmy emocje wyczekiwane od startu igrzysk, zanim martwiliśmy się, czy wiatr nie popsuje rywalizacji Kamila Stocha, Macieja Kota, Jana Ziobry i Dawida Kubackiego z resztą świata, warto było patrzeć i na inne areny.

Igrzyska rozkręciły się szybko, tak szybko, że zupełnie co innego widzą gospodarze i goście. Amerykanie chcą widzieć na przykład chwilowego bohatera w Johnnym Quinnie, bobsleiście, który zatrzasnął się w ubikacji i nie mając przy sobie telefonu, wyszedł robiąc dziurę w drzwiach, korzystając przy tym z umiejętności wyniesionych wcześniej z gry w ligach futbolu amerykańskiego, nawet w NFL (w zespole Green Bay Packers). Rosjanom taka dzielność zupełnie się nie podoba.

Gospodarze chwalą się, poza medalami (po panczenistce zaraz zdobyli następne) czynami, takimi jak pomoc niemieckiej reprezentacji, choć w niemieckich gazetach piszą ponoć tylko o łamaniu praw gejów w Soczi i dopingu rosyjskich biatlonistek.

Jednak gdy Niemcom popsuła się maszyna do ostrzenia nart, a konieczny do wymiany silnik miał przyjechać z Austrii dopiero za dwa tygodnie, to właśnie Rosja pomogła rywalom. Silnik znalazł się w jedną noc.