Dasza, zuch dziewczyna

– Może zabrzmi to dziwnie, ale naprawdę nie uważam, żebym dokonała czegoś szczególnego. Zrobiłam to z miłością. Biegłam z uśmiechem na twarzy – opowiadała skromnie po poniedziałkowym zwycięstwie w biegu ze startu wspólnego (12,5 km). Trzecim w Soczi. Wcześniej wygrała bieg pościgowy na 10 km i indywidualny na 15 km, została pierwszą potrójną mistrzynią olimpijską w biatlonie podczas jednych igrzysk. Medalu nie zdobyła tylko w sprincie – była dziewiąta.

Białoruś sukcesy docenić umie. „Droga Daszo! To niesłychane osiągnięcie. Cały kraj jest zachwycony Twoim kolejnym triumfem. Współczesna historia nie zna podobnych przypadków. Jesteś po prostu zuch!" – pospieszył z gratulacjami Aleksander Łukaszenko, przyznając Domraczewej tytuł Bohatera Białorusi, najwyższe państwowe odznaczenie. 27-letnia biatlonistka przywiezie do domu tyle medali, ile cała reprezentacja z Vancouver (w piątek chyba pobiegnie jeszcze z koleżankami w sztafecie, ale szanse na następny krążek są małe). Otrzyma 450 tysięcy dolarów premii.

Złap ją, jeśli potrafisz

Słabsze strzelanie nadrabia szybkim tempem na trasie. – Nie wierzę, by ktoś był w stanie ją dogonić – przewidywała jeszcze przed startem masowym Czeszka Gabriela Soukalova, srebrna medalistka na 12,5 km. Norweżka Tiril Eckhoff, trzecia na mecie, o Domraczewej mówi, że na nartach porusza się jak tancerka. – Lubię takie porównania, uwielbiam tańczyć. To moje drugie ulubione zajęcie – przyznaje białoruska gwiazda biatlonu.

To jej drugie igrzyska. W Vancouver zdobyła brąz w biegu indywidualnym

Jej trener, Niemiec Klaus Siebert, powtarza, że Daria z każdej porażki bardzo szybko wyciąga wnioski. Niepowodzenia czynią ją jeszcze silniejszą. – Nigdy nie trenowałem takiej zawodniczki – chwali podopieczną. Siebert od 2010 roku walczy z rakiem wątroby. Domraczewa ma nadzieję, że jej sukcesy pomogą mu całkowicie wyzdrowieć. Niemiec białoruską kadrę prowadzi od sześciu lat, jego kontrakt upływa w marcu, dostał już propozycję przedłużenia umowy, ale wybierze raczej życie rodzinne. Ukoronowaniem jego pracy byłaby Kryształowa Kula. Sam wywalczył ją w 1979 roku. Domraczewa dwa poprzednie sezony Pucharu Świata kończyła na drugim miejscu, do liderki, Norweżki Tory Berger traci teraz tylko sześć punktów.

Zaczynała jak jej starszy brat – od biegów narciarskich, ale kiedy w ich mieście powstała szkoła biatlonu, szybko zmieniła dyscyplinę. To było 15 lat temu w mieście Niagań (ponad 200 km od Chanty-Mansyjska, nazywanego Bramą Syberii), gdzie urodziła się Maria Szarapowa.

My, Słowianie

Daria Władimirowna Domraczewa przyszła na świat w Mińsku, ale jako czteroletnie dziecko przeprowadziła się z rodzicami, architektami, na Syberię. Wyjechali tam, by budować miasta. – Nie było żadnych rozrywek, nie chciałam spędzać czasu na ulicy, więc moje życie kręciło się wokół szkoły i sportu – wspomina Domraczewa i dodaje: – Kiedy pierwszy raz zobaczyłam narty, w moich oczach pojawił się błysk podobny do tego, gdy inne dzieci widzą zabawki. Miałam dużo energii i musiałam ją jakoś spożytkować.

Z ojczyzną kontaktu nie traciła, odwiedzała Białoruś w wakacje. Na początku reprezentowała jednak Rosję. – Rywalizowałam nawet z chłopcami, bo wśród dziewcząt byłam bezkonkurencyjna – opowiada. W 2004 roku przyjęła ofertę Białorusi i do kraju przodków wróciła na stałe. W szkole zawsze była prymuską. Skończyła turystykę na Uniwersytecie Ekonomicznym w Mińsku, obroniła pracę dyplomową. Temat: „Reklama w branży turystycznej". Zawsze kochała podróże, a sport umożliwił jej poznanie świata.

– W Soczi słyszałam, jak ludzie krzyczą na trybunach: „Dasza, Dasza". To było niesamowite, dodało mi skrzydeł. Rosjanie i Białorusini, jesteśmy jak bracia i siostry. Czuję, jakby ten kraj był moją ojczyzną – nie ukrywa Domraczewa.

To jej drugie igrzyska. W Vancouver zdobyła brąz w biegu indywidualnym. Przedolimpijskie przygotowania udokumentowała kamerą wideo. Z 500-godzinnego materiału powstał 50-minutowy film pokazujący życie biatlonistów z różnych stron świata, ich wspólne ciężkie treningi i wspólną zabawę.

Życie prywatne Domraczewa stara się chronić przed mediami, ale kiedy rok temu zaczęto plotkować o jej romansie z Ole Einarem Bjoerndalenem (Norweg miał się przez to rozstać z Włoszką Nathalie Santer, też biatlonistką), musiała zareagować.