Nowozelandczycy wygrali z pierwszy z wtorkowych wyścigów z brytyjskim Land Rover BAR i objęli prowadzenie 3-0. Być może byli trochę za bardzo uskrzydleni tym sukcesem, bo gdy popłynęli kolejny raz w kierunku linii startu zdarzył się im wypadek, który będzie jednym z głównych wspomnień tej fazy regat o Puchar Ameryki.
W bardzo silnym wietrze (tego dnia w zatoce Great Sound wiało blisko dopuszczalnej górnej granicy 24 węzłów) ich katamaran nagle podniósł się mocno nad wodę, by za sekundę potężnie zanurkować dziobem w fale. Obrót rufy zatrzymała dopiero lądująca w wodzie górna część masztu z żagloskrzydłem, trzech członków załogi Petera Burlinga wpadła do wody, pozostała trójka jakoś utrzymała się w pionowo sterczącym prawym kadłubie.
Po kilku chwilach ogromnej niepewności do dyrektora regat przyszła dobra wiadomość przesłana przez radio przez nowozelandzkiego sternika: – Policzyłem załogę, są wszyscy, zaraz zaczyniemy ustawiać jacht we właściwą pozycję. Po kilkunastu minutach się udało. Burling przyznał, że za wpadkę w pełni odpowiada on i załoga, gdyż „za bardzo chcieli wykonać udany start". Katamaran trochę ucierpiał, porwały się powłoki kadłubów, uszkodziła górna część skrzydła, ale wygląda na to, że to wszystko da się naprawić do początku kolejnej sesji wyścigowej.
Gdy Nowozelandczycy wpadali do wody, załoga Bena Ainslie przecinała linię startu, ale widząc co się święci natychmiast zwolniła. Towarzysząca im łódka pomocnicza natychmiast została posłana na pomoc rywalom. Sir Ben Ainslie w oficjalnym oświadczeniu podał: „Przez 30 lat ścigania się na wodzie, nie doznałem takiej pełni wzruszeń, jak w tej edycji Pucharu Ameryki. Najważniejszą sprawą jest jednak to, że w ekipie nowozelandzkiej nikt nie ucierpał podczas wywrotki. Czekamy na nich ponownie na trasie".
Sędziowie uznali, że incydent należy zaliczyć jako błąd Emirates TNZ podczas startu i przyznali punkt Brytyjczykom z Land Rover BAR. Po czterech wyścigach, w których do mety udało się dopłynąć obu katamaranom tylko raz, wynik brzmi: 3-1 dla Nowej Zelandii.
