Formuła na pomoc

Korespondencja z Soczi

Przykładów, że życie po igrzyskach to wyzwanie, jest wiele. Zadłużony Montreal, zbankrutowane Ateny – nawet Londyn z przemyślanym planem  olimpijskiego dziedzictwa nie uniknął problemów. Co będzie z Soczi, miastem liczącym 350 tysięcy mieszkańców, o połowę mniejszym niż Calgary czy Vancouver?

W parku olimpijskim stanęło siedem efektownych obiektów, których w pełni wykorzystać nie sposób. Stadion Fiszt ma zostać centrum treningowym rosyjskiej kadry piłkarskiej, koncerty i pokazy mają ratować budżet, futbolowe mistrzostwa świata w 2018 roku przypomną, jak ładnie wyglądają kolorowe diody na poliwęglanowym dachu.

Stadion lodowy Bolszoj będzie areną rozgrywek rosyjskiej ligi hokeja. Mieszkania w wioskach olimpijskich zostaną sprzedane jako apartamenty. Stadion Szajba oraz centrum curligowe Ice Cube od razu projektowano z myślą o rozbiórce po igrzyskach i przenosinach do innych rosyjskich miast. Tylko nowego adresu nie wskazano, więc i rozbiórka nie jest pewna. W Adler Arenie (tej z torem lodowym) ma być centrum targowe.

Przyjaciel prezydenta

Dalekosiężny zamysł, by z miasta uczynić bogaty kurort-perłę Morza Czarnego i Kaukazu, z wszystkimi prawdziwymi i podkolorowanymi opowieściami o jego zaletach, może nie wytrzymać zderzenia z ekonomiczną rzeczywistością, choć wsparcie prezydenta Rosji wciąż jest. Przykład widać pod nogami, podczas pożegnalnego spaceru po parku olimpijskim. Po raz pierwszy pojadą tam bolidy Formuły 1. Russian Grand Prix ma być najlepszym wyścigiem sezonu – to są oficjalne zapowiedzi organizatorów.

Nowa najważniejsza data to 12 października 2014 – wtedy zapłonie zielone światło i ruszą bolidy. Budowę toru wstrzymano na czas igrzysk, ale nawet bez mapy łatwo poznać, że większa część jest już gotowa. Wedle organizatorów – w 91 procent, zza setek metrów ogrodzeń, rusztowań i parawanów olimpijskich trudno sprawdzić te wyliczenia. Trzeba wierzyć, że budynek techniczny za pit-stopem jest wyszykowany, tak samo jak centrum medyczne i lądowisko dla helikopterów (w to uwierzyć łatwo, bo helikoptery w czasie igrzysk latały gęsto).

W drodze do stadionu Fiszt i zgaszonego znicza świetnie widać, że Formuła 1 odziedziczy po igrzyskach asfalt, ogrodzenie i punkty kontroli dostępu, sporą część budynków technicznych, no i ten widok, który nikogo nie zostawia obojętnym: palmy i agawy na pobliskich trawnikach i ośnieżone szczyty gór w tle.

Korporacja, która przygotowuje Grand Prix Rosji, nazywa się Inżtransstroj, należała do końca 2013 roku do Arkadego Rotenberga, przyjaciela z dzieciństwa Władimira Putina, potem treningowego partnera prezydenta, razem ćwiczyli judo. Kiedy Rotenberg wygrał przetarg, wziął prowizję i sprzedał swoje udziały w Inżtransstroju. Ile wziął, nie wiadomo, wiadomo, że przez następne 7 lat firma weźmie od państwa na budowę 794 mln dolarów, sam tor długości 5,8 km ma kosztować około 360 mln.

Robotnicy zaczną stawianie głównych trybun zaraz po paraigrzyskach, które kończą się 16 marca. Testowanie toru ma zacząć się we wrześniu, już za tydzień lub dwa mają być rozprowadzane pierwsze bilety. Ile? Plan organizatorów to sprzedaż 55 tysięcy wejściówek, zamówienia już spływają i to więcej z Rosji niż ze świata. Rosjanie i motory – ta miłość podobno nie zna granic, choć jest na razie jednostronna, ale może młody talent z Ufy Daniił Kwiat w barwach Toro Rosso oraz Team Marussia trochę się kibicom za uczucia odwdzięczą.

Prace trwają

Objaśnić, że jeden weekend w roku z bolidami pędzącymi 320 km/godzinę to nowy impuls dla rozwoju regionu, nie jest łatwo, ale organizatorzy próbują. Twierdzą, że tysiące widzów przyjadą do miasta obejrzeć Sebastiana Vettela i kolegów, że skusi ich możliwość testowych jazd, sprawdzanie toru własnymi pojazdami oraz amatorska rywalizacja.

Władca Formuły 1 Bernie Ecclestone dogadał się z prezydentem Putinem łatwo. – To jest człowiek mego pokroju – mówił i przy okazji stał się jednym z najgorętszych orędowników igrzysk w Soczi. Pierwsze próby podboju Rosji podejmował już w 1980 roku, ale plany, by auta pędziły po moskiewskim placu Czerwonym, były jednak zbyt śmiałe. – Z Putinem poszło prosto, bo intencją prezydenta było zapewnienie przyszłości Soczi – potwierdzał Ecclestone.