Najlepszy Polak na Litwie

Ile meczów przegrała pańska drużyna w lidze litewskiej?

Marek Zub:

Żadnego. Nie przegraliśmy 13 spotkań w lidze i dwóch o Puchar Litwy. Ale mistrzami nie zostaliśmy. Ekranas Poniewież wyprzedził nas o jeden punkt. Zdobył tytuł piąty raz z rzędu. Zagraliśmy z nim pierwszy raz dwa dni po objęciu przeze mnie pracy w Żalgirisie. Zremisowaliśmy na wyjeździe 0:0. Na pięć kolejek przed końcem rozgrywek pokonaliśmy ich w Wilnie 2:1, mieliśmy nadzieję, ale nie udało się.

Mógł pan być jednym z trenerów reprezentacji Polski, wybrał pan pracę na Litwie. Warto było?

Waldek Fornalik zrobił mi przyjemność, proponując współpracę. Ale kilkanaście dni później otrzymałem ofertę od dyrektora Żalgirisu Mindaugasa Nikoliciusa, którego znałem od czasu pracy w Widzewie. Prosił o szybką decyzję. Kilka rzeczy brałem pod uwagę. W reprezentacji byłbym jednym z kilku trenerów współpracujących na umowie, przypominającej śmieciową. Wynagrodzenie za obecność na zgrupowaniach, żadnego etatu i wynikających z tego przywilejów. A propozycja Żalgirisu stanowiła wyzwanie i dawała zabezpieczenie materialne. Fornalik to zrozumiał.

Jak jest zorganizowany Żalgiris?

Pamięta pan Władimira Romanowa, jednego z najbogatszych ludzi na Litwie, właściciela szkockiego klubu Hearts of Midlothian i udziałowca belgijskiego Charleroi? On kiedyś inwestował pieniądze m.in. w Żalgiris. I dwoje jego bliskich współpracowników ze Szkocji jest dziś w tym klubie. Wspomniany dyrektor sportowy Mindaugas Nikolicius i dyrektor wykonawczy, faktyczny prezes, pani Vilma Venslovaitiene. Ona jest także sekretarzem Litewskiej Federacji Piłkarskiej i członkiem władz miejskich Wilna. W polskich klubach nie spotkałem nikogo równie kompetentnego, chociaż w kilku byłem. Tyle że na Litwie na rozwój futbolu przeznacza się mniej pieniędzy niż na koszykówkę i mniej niż w Polsce. Budżet Żalgirisu, który jest w połowie klubem miejskim, a w połowie prywatnym, wynosi ok. 3 mln euro. Dlatego Litwini nie odnoszą sukcesów. Myślę, że Żalgiris mógłby grać w polskiej ekstraklasie, chociaż oczywiście nie walczylibyśmy o podium.

Gwiazdą Żalgirisu jest Kamil Biliński, który nie zagrzał miejsca w polskim klubie. Czy to mówi coś o poziomie?

Mówi o Bilińskim, który wykorzystuje w Wilnie swoją szansę. A w meczach towarzyskich pokonaliśmy mistrza Łotwy Ventspils i Legię na Łazienkowskiej. To było w październiku. Następnego dnia Polonia grała na Konwiktorskiej mecz z Polonią Wilno. Tak się po tym naszym przestraszyła, że wystawiła pierwszy skład. A ci chłopcy z Polonii Wilno grają w drugiej lidze i nie mogą być dobrzy. To coś takiego jak reaktywowana Pogoń Lwów. Przegrali 0:10 i zrobiło się nieprzyjemnie.

A Polakowi w Wilnie jest przyjemnie?

Słyszałem o profanacji grobu matki Piłsudskiego na Rossie. Ale sam nigdy nie spotkałem się z wrogością. Problem w relacjach między Litwinami a Polakami istnieje, ale mam nadzieję, że będzie malał. Do parlamentu weszła polska partia, więc powinna bronić interesów Polaków. W sztabie Żalgirisu pracują sami Litwini, rozmawiamy po angielsku i żartujemy na ten temat. Jeśli pod pomnikiem Mickiewicza składają kwiaty, i ja mówię: dobrze, że o niego dbacie, słyszę – dbamy, bo to nasz poeta.