Szczepłek: Fabiański – triumf piłkarza dyskretnego

Podobnym typem jest Jakub Błaszczykowski. Jeśli tacy ludzie stają się bohaterami wygranego meczu, to cieszę się nie tylko jako ich rodak, ale dziennikarz opisujący reprezentantów Polski od ponad 40 lat i znający różne typy zawodników.

Jest się z czego cieszyć. Adam Nawałka wygrywa, jego konsekwencja przynosi efekty. Nawet Krzysztof Mączyński, podający piłkę do najbliższego partnera i niewiele tej reprezentacji dający, jest w niej potrzebnym ogniwem.

Ale są też problemy. Nikt nie ośmiela się mieć pretensji do Roberta Lewandowskiego, ale on sam jest wystarczająco mądry i doświadczony, by wiedzieć, że niewiele dzieje się po jego myśli. To, że środkowy napastnik  jest poniewierany przez obrońców, wiadomo nie od dziś. Zwłaszcza tak groźny jak on. Ale do tej pory Lewandowski jakoś dawał sobie z obrońcami radę. Teraz mu to nie wychodzi nie tylko dlatego, że ma prawo być zmęczony, ale również dlatego, że nie pomagają mu partnerzy.

Lewandowski w Bayernie nie cofa się w kierunku środka boiska, bo nie musi tego robić. Inni są od tej pracy. We Francji szuka piłki, gdyż rzadko ją dostaje.

Arkadiusz Milik, teoretycznie najbliżej ustawiony partner, ucieka gdzieś na bok, z czego nic nie wynika ani dla niego, ani dla Lewandowskiego. Zapatrzeni w talent Milika i jego szybkość jakoś nie mamy odwagi powiedzieć, że jego technika pozostawia bardzo dużo do życzenia. Ma dużo sytuacji, jednak procent zmarnowanych jest zdecydowanie zbyt wysoki.

Polacy dobrze mecz zaczęli, potem do głosu doszli Szwajcarzy, my zdobyliśmy bramkę, oni dążyli do wyrównania i udało się to im. Polacy zapracowali na awans, uzyskali go tyleż zasłużenie, co szczęśliwie. Kolejny mecz powinien być w naszym wykonaniu lepszy.