Boniek: Spokojnie, to tylko mundial

Rzeczpospolita: Czytając różne opinie, nie mogę się zorientować, czy Polska dobrze wylosowała. Myślę, że średnio, ale oceny są skrajnie: od entuzjastycznych po grobowe.

Zbigniew Boniek: Kto gra w piłkę ten wie, że na najwyższym poziomie rozgrywek są może ze trzy reprezentacje, o których można powiedzieć, że na pewno z nimi wygramy. Nie wymienię ich z nazwy, powiem tylko, że nie jest to Senegal, Kolumbia ani Japonia. Łatwych grup nie ma, nie liczyliśmy więc na jakieś wyjątkowe szczęście. Ale jestem zadowolony.

Wspomniał pan jednak w wywiadzie telewizyjnym, że chętnie widziałby Polskę w grupie z Rosją...

Nie w grupie z Rosją, co było zresztą niemożliwe, bo byliśmy w tym samym koszyku, tylko zamieniłbym się z nią na przeciwników. Arabia Saudyjska, Egipt i znany nam Urugwaj wydają się słabsze od reprezentacji, na które trafiliśmy. Ale na nic nie narzekam. Koszyki nie grają. Kiedy zdobywaliśmy medale na mistrzostwach świata, byliśmy losowani w ostatniej kolejności. Teraz jesteśmy na szóstym miejscu w rankingu FIFA, ale nie czujemy się szóstą drużyną na świecie. Uważam, że losowanie było dobre, trzeba wziąć się do pracy.

Który z przeciwników wydaje się najtrudniejszy?

Nie ma najtrudniejszego ani najłatwiejszego. Poziom wszystkich jest wyrównany. Widziałem ostatnio Japonię w meczu towarzyskim z Belgią. Przegrała 0:1, ale mnie zauroczyła. Oglądałem to, nie wiedząc, że patrzę na naszego przeciwnika. Bez wielkich nazwisk, dobrze zorganizowani taktycznie, to bardzo wybiegana drużyna. Kolumbia może grać lepiej lub gorzej, ale jej atutem jest wielka tradycja futbolowa. W takich warunkach zawsze znajdą się dobrzy zawodnicy i trenerzy. Zresztą widzimy, w jakich klubach występują najlepsi kolumbijscy piłkarze. Senegal to jedenastka dobrze wyszkolonych technicznie atletów. Każdy jest mocny i każdy jest inny. Z punktu widzenia kibica, atrakcyjności widowiska, to bardzo dobra grupa.

A z punktu widzenia pana i Adama Nawałki? Od kiedy został on trenerem Polska, nie zmierzyła się z przeciwnikiem z Azji i Afryki, a bezpośredni kontakt z Ameryką Łacińską zawodnicy mieli dopiero teraz, już po eliminacjach, i to nie wszyscy, bo nie graliśmy najsilniejszymi składami.

Nie było potrzeby takich gier. Koncentrowaliśmy się na mistrzostwach Europy i eliminacjach mistrzostw świata, więc siłą rzeczy eliminacyjne i towarzyskie mecze rozgrywaliśmy z przeciwnikami europejskimi. Sytuacja się zmieniła, więc teraz będziemy poznawali innych przeciwników.

Czy to znaczy, że zmienią się plany przygotowań kadry na mundial?

Nie zmienią się, tylko po poznaniu rywali będziemy mogli je skonkretyzować. Do mundialu reprezentacja rozegra jeszcze cztery mecze. Dwa w marcu i dwa w czerwcu. Praktycznie jesteśmy już z przeciwnikami po rozmowach, ale dopóki nie podpisaliśmy kontraktu, nie mogę powiedzieć, z kim się spotkamy.

Nie przybliży ich pan nam?

To jasne, że jeśli gramy z Senegalem, Kolumbią i Japonią, to nie zaprosimy na sparing Gibraltaru. To będą przeciwnicy, którzy ze względu na sposób gry bądą przypominali czerwcowych rywali. Mogę tylko powiedzieć, że ostatnim, czwartym partnerem na 99 procent będzie reprezentacja Litwy.

Czyli zagramy z drużynami z Afryki i Azji. Gdzie zostaną rozegrane te mecze?

Wszystkie w Polsce. Dwa ostatnie 8 i 12 czerwca. Pożegnamy się z kibicami meczem z Litwą na Stadionie Narodowym, a nazajutrz wylecimy do Rosji.

Do Kazania czy Soczi? Fakt, że z Kolumbią gramy w Kazaniu, wpłynął na waszą decyzję, dotyczącą lokalizacji bazy? Nie trzeba byłoby daleko jeździć.

Każda federacja mogła zgłosić do FIFA dwa ośrodki, z wyraźnym zaznaczeniem co wybiera w pierwszej kolejności. My postawiliśmy na Soczi i jestem przekonany, że był to dobry wybór. Nad morzem, jak w La Boule podczas Euro we Francji.

I jak we Francji trzeba będzie podróżować.